Mona Malm 

Mona Kristina Eriksson, urodzona 24 stycznia 1935 r. w Sztokholmie, jest aktorką teatralną, filmową i telewizyjną.

W wieku 7 lat trafiła do szkoły baletowej, grała w teatrze dla dzieci w Skansen i audycjach radiowych. W 1954 r. rozpoczęła studia w szkole teatralnej Królewskiego Teatru Dramatycznego, które ukończyła w 1957 r. Od tego momentu przez większość czasu występowała na scenie narodowej z wyjątkiem lat 1959-61, kiedy grała w teatrze telewizji i 1961-63, gdy występowała w Stockholm City Theatre. W 1957 r. zagrała przełomową w jej życiu rolę Tintomary w sztuce "Drottningens juvelsmycke" reżyserowanej przez Alfa Sjöberga w Królewskim Teatrem Dramatycznym.

Na początku swojej kariery wcielała się w postaci młodych dziewcząt, ale z czasem jej role stały się bardziej złożone i dojrzałe. Rola w filmie telewizyjnym „Leva livet” (1976) rozpoczęła nowy etap w jej karierze. Odtąd odtwarzała role kobiet wytrzymałych i silnych, takich jak Alma Ekdahl w „Fanny i Aleksander” (1982 ), czy Ester Nilson w „Tre kärlekar” (w 1989 i 1991). W teatrze telewizji zagrała tytułową postać w „Chefen fru Ingeborg” (1993) oraz Marthę w „Kto się boi Virginii Woolf?” (1985). W filmie Larsa Molina, nagrodzonym Emmy „Den tatuerade änkan” (1998), wcieliła się w postać kobiety, która po wielu latach może wreszcie żyć tak jak pragnie. Nie bała się grać nieco bardziej groteskowych i komicznych ról w serialach takich jak: „Peta Näsan” (1987) i „Snörpingar” (w 1994 i 1995).
Otrzymała wiele nagród, m.in.: Royal Dramatic Theatre O'Neillstipendium (1986), Medal Królewski Litteris et artibus (1990), Sammy Award (1998), The Guldbagge Award za życiowe osiągnięcia (2011).