Myrna Loy

Urodzona w Raidersburgu (Montana, USA) Myrna Loy swoje dzieciństwo i młodość spędziła w Helenie. Kiedy miała 13 lat, jej ojciec zmarł na ciężką odmianę grypy. Z tego powodu rodzina przeprowadziła się do Los Angeles. Myrna uczęszczała do Westlake School, gdzie połknęła aktorskiego bakcyla. Zadebiutowała mając 15 lat, chcąc wspomóc finansowo swoją rodzinę. Początkująca aktorka występowała w Grauman's Theater, gdzie zauważyła ją żona Rudolfa Valentino i pomogła stawić pierwsze kroki w przemyśle filmowym. Zadebiutowała w filmie "What price beauty?" mając 20 lat. Potem jeszcze partnerowała m.in. Joan Crawford. Myrna święciła triumfy w filmach niemych i stała się gwiazdą dźwiękowych. Udało jej się podpisać kontrakt z Warner Brothers. W filmie "Bitter Apples" w 1927 roku po raz pierwszy zagrała bardziej znaczącą rolę. Ale potem znów propozycji brakowało i Myrna powróciła do słabszych rólek. Mając 27 lat wcieliła się w legendarną bohaterkę powieści Thackeray'a, Becky Sharp z "Targowiska próżności". Potem kontrakt z Warnerami wygasł, a Myrna trafiła do MGM. W 1934 roku na ekrany kin wszedł film "W pogoni za cieniem", gdzie partnerowała Williamowi Powellowi. Film okazał się wielkim sukcesem, a Myrnę uczynił gwiazdą. Do tego stopnia, że jej nazwisko stało się gwarantem sukcesu kasowego, a w ogólnokrajowym plebiscycie została wybrana Królową Hollywood (tytuł króla przypadł Clarkowi Gable, z którym nie raz Myrna spotkała się na planie). W tym samym, 1936 roku Myrna poślubiła producenta filmowego Arthura Hornblowa Jr., ale małżeństwo przetrwało tylko 6 lat. Na przestrzeni lat 40. i 50. Myrna utrzymała status gwiazdy, jednak na początku lat 60. nadszedł gorszy okres. Jedną z jej niewielu ról z tamtego okresu, w "Kwietniowych szaleństwach", zalicza się do najlepszych kreacji Loy. Ostatni raz na ekranie pojawiła się w 1981 roku. Jest jedną z największych gwiazd kina i najbardziej utalentowanych aktorek w jego historii. Mimo to Myrna nie otrzymała nigdy nawet nominacji do Oscara za którąś ze swoich wspaniałych ról. Błąd ten częściowo naprawiono dwa lata przed śmiercią Loy, w 1991 roku, przyznając jej honorową statuetkę. Aktorka zmarła w szpitalu podczas operacji w Nowym Jorku.

Gdy miała 13 lat zmarł jej ojciec, a reszta rodziny przeniosła się do Los Angeles. Tam Myrna zaczęła się pojawiać w przedstawieniach i w teatrze. Na szczęście dla niej jedno z nich obejrzał sam Rudolph Valentino, który pomógł jej dostać się do świata filmu. Zadebiutowała w "What Price Beauty" w 1925 roku. Początkowo jej role ograniczały się do portretowania egzotycznych femme fatale. W 1926 roku podpisała kontrakt z Warner Bros, a w 1927 błysnęła rolą w filmie "Bitter Apples", ale później znowu zaczęła się pojawiać w rolach wampów. Przełomem dla jej kariery był udział w "W pogoni za cieniem", który zapoczątkował serię filmów o parze detektywów. Aktorka pojawiła się łącznie w pięciu obrazach na temat "człowieka-cienia". Film ten był na tyle popularny, że Myrnę ogłoszono królową Hollywood. Jej kolejne role nie cieszyły się już taką popularnością. Po przystąpieniu USA do wojny, Loy zaangażowała się w pracę Czerwonego Krzyża. W 1946 roku zagrała w "Najlepszych latach naszego życia", który był ostatnim wielkim sukcesem aktorki. W latach 50. pojawiała się na ekranie sporadycznie, częściej zajmując się polityką. W 1973 roku zadebiutowała na Broadway'u, a w 1981 wystąpiła w swoim ostatnim filmie - "Letnim przesileniu". Dziesięć lat później otrzymała honorowego Oscara. Loy naprawdę nazywała się Myrna Adele Williams. Była zamężna cztery razy, jednak żadne z jej małżeństw nie przetrwało. W latach 1949-1954 pracowała dla UNESCO jako doradca ds filmu. Była ulubioną aktorką Franklina D. Roosevelta, Winstona Churchilla i Jimmiego Stewarta.