Jego rodzice należeli do klasy średniej, ojciec - Samuel był kamienicznikiem. Małżeństwo z młodszą o ponad 10 lat Queenie nie należało do udanych - rodzice rozwiedli się, gdy Paul kończył szkołę średnią. W tym czasie odbył swoją pierwszą podróż do Europy.

W czasie studiów na uniwersytecie Columbia (literatura angielska i komparatystyka) Auster poznał swoją pierwszą żonę - Lydię Davis, z którą ma syna Daniela. Po zakończeniu nauki nie zdecydował się na kontynuowanie kariery akademickiej, zaciągnął się na tankowiec firmy Esso, co pozwoliło mu zaoszczędzić pieniądze na podróż do Paryża, gdzie żył przez kilka lat, utrzymując się z prac dorywczych. W 1967 roku ubiegał się o przyjęcie do paryskiej Wyższej Szkoły Filmowej, nie został jednak przyjęty, podobnie jak Wim Wenders, dziś przyjaciel Austera.

W 1974 roku wraca do Nowego Jorku. Publikuje tłumaczenia poezji francuskiej. Spadek po zmarłym ojcu pozwala mu na niczym nieskrępowaną pracę twórczą. W 1980 roku wynajmuje apartament w Brooklynie, a rok później poznaje swoją drugą żonę Siri Hustved, z którą ma córkę Sophie.

Publikuje kolejno m.in.: eseje "Wynaleźć samotność", "Trylogię nowojorską", "W kraju rzeczy ostatnich", "Księżycowy Pałac", "Muzykę przypadku", "Lewiatana", "Mr. Vertigo", "Wiążąc koniec z końcem" i wreszcie "Timbuktu".

Filmowa przygoda Austera nie ogranicza się jedynie do nieudanego egzaminu do szkoły filmowej. W 1993 roku Philip Haas adaptuje powieść Austera "Muzykę przypadku" ("Music of Chance"). Jest to historia przypadkowego spotkania pokerzysty (James Spader) i strażaka, który ucieka przed osobistymi problemami (Mandy Patinkin). Razem popadają w karciany dług, którego spłatą jest... wybudowanie muru w posiadłości pewnych bogaczy. Sam Auster pojawia się w ostatniej scenie filmu, zabierając głównego bohatera z drogi.

Z Haasem Auster nie zerwał współpracy. Wspólnie pracują nad scenariuszem do "Mr. Vertigo". Film ma mieć tytuł "Dream Dogs at the Hotel Existence".

Gdy w 1990 roku w "New York Timesie" ukazało się krótkie opowiadanie Austera pt.: "Auggie Wren's Christmas Story" ("Bożonarodzeniowe opowiadanie Auggiego Wrena"), przeczytał je Wayne Wang i zaproponował autorowi jego sfilmowanie. W wyniku współpracy pisarza i reżysera powstał scenariusz filmu "Dym" ("Smoke"), którego premiera odbyła się w 1995 roku. Jest to bardzo ciepła, optymistyczna historia małej trafiki na Brooklynie. W niej krzyżują się losy m.in.: owdowiałego pisarza, czarnoskórego chłopaka, opuszczonego przez ojca, oraz dawnej dziewczyny Auggiego - sprzedawcy z trfaiki.

W trakcie kręcenia "Dymu" powstał drugi film spółki: Auster - Wang "Brooklyn Boogie" ("Blue in the Face", 1995). Auster tym razem obok scenarzysty zyskał też tytuł współreżysera. Film ma charakter quasi-dokumentalny, epizodyczny i opisuje życie Brooklynu, ich mieszkańców. Właściwie każdy jest bohaterem: postacie fikcyjne znane z "Dymu", jak i autentyczne gwiazdy, takie jak np.: Madonna, Lou Reed, Jim Jarmush.

Mimo zapowiedzi, iż nie będzie wracał już do filmu, Auster napisał scenariusz "Lulu na moście" ("Lulu on the Bridge", 1998). Początkowo film miał wyreżyserować Wim Wenders, który musiał jednak zrezygnować z projektu, przekonując jednocześnie Austera, aby on sam powziął się realizacji filmu. I tak się stało. Do swojego filmu Auster zaangażował Harveya Keitela i Mirę Sorvino, z którymi już wcześniej spotkał się na planie. Powstała niezwykła opowieść o miłości, podsyconej obecnością tajemniczego kamienia.

W 2001 roku Auster wrócił do współpracy z Waynem Wangiem, tym razem jako jeden ze scenarzystów (obok swojej żony Siri i Mirandy July). "The Center of the World" jest historią uczucia geniusza informatycznego i ekskluzywnej prostytutki.

Podobnie, jak w przypadku jego prozy, bohaterowie filmów Austera realizują się w świecie słowa. Podstawą ich wzajemnej komunikacji jest rozmowa, najczęściej o rzeczach błahych, ale jak się później okazuje, fundamentalnych. Innym bardzo ważnym bohaterem jest Nowy Jork, portretowany w jego filmach z niezwykłym ciepłem i przywiązaniem, jako wielonarodowy tygiel.

oprac. Alicja Gancarz