powrót do forum osoby Robert Elswit 
Jjest tak niedokładnie, żle, bezstylowo, że to woła o pomstę do nieba. Apatyczny flak.
Jednak tak.
"M:I:4" jest tak bezstylowo sfotografowane, zaś "Dziedzictwo Bourne'a" tak niechlujnie, niewyraźnie, po prostu żle, że to woła o pomstę do nieba.
Aż trudno uwierzyć, że ten sam operator w sposób tak płynny i czytelny dla oka sfotografował Bonda. To do dziś jego najlepsze osiągnięcie w dziedzinie kina akcji. Czyżby na planie Bonda kamerę trzymał wyłącznie reżyser Roger Spottiswoode, a na planie "Salt" Phillip Noyce?
Elswit, to operatorska potęga za sprawą nieludzko precyzyjnych zdjęć z "AŻ POLEJE SIĘ KREW". A ponadto: "MAGNOLIA", "GOOD NIGHT AND GOOD LUCK"". Wielki operator. Do dziś lekceważony przez krytyków i widzów. Ale na szczęście Elswit współpracuje z obecnie najwybitniejszym amerykańskim reżyserem, Paulem Thomasem Andersonem. Jeszcze nie raz zrobi takie zdjęcia, że aż urwie łeb widzowi z wrażenia.
To jak w końcu "Jutro nie umiera nigdy" jest sfotografowane? Niedokładnie, źle i bezstylowo, czy w sposób płynny i czytelny dla oka?
Nie rozumiem też zarzutów odnośnie "M:I 4" czy "Dziedzictwa Bourne'a", gdzie zdjęcia są w umiarkowany sposób dynamiczne i przez to czytelne, a mimo to doskonale trzymają w napięciu, oraz zachwytów nad zdjęciami do trzeciej części Bourne'a, które są roztrzęsione niemalże przez cały czas trwania filmu (nawet w scenach statycznych!), co czyni akcję przede wszystkim chaotyczną, tak, że widz nie wie, co się dzieje na ekranie.
"Jutro nie umiera nigdy" - obłędnie
"Salt" - daje radę, choć jest nieco staroświeckie,
"M:I:4" - poprawnie, ale zupełnie bez stylu, bez świeżości, bez jakości, która wyróżniałaby ten film w cyklu, wręcz przeciwnie, wypada on blado w stosunku do poprzedników i "następników":-) także jego własnego tj. "Rogue nation".
"Dziedzictwo Bourne'a" to po prostu muzeum.
Jak byś więc zdefiniował świeżość, której tak Ci brakuje w tych filmach? Masz na myśli trzęsienie kamery, która ma maskować niedoskonałość choreografii walk bohaterów, i od której robi się widzowi niedobrze? To ma być świeżość? Pewnych rzeczy nie przeskoczysz, Wood chciał zrobić super dynamiczny film trzęsąc cały czas kamerą, ale się przeliczył. Czasem warto pozostać przy tradycyjnych metodach, albo zbytnio nie szaleć, gdy chce się eksperymentować z czymś nowym.
Trzeba zachować równowagę w jednym i drugim.
Absolutnym wzorem są dla mnie wciąż i to bezwzględnie "SPEED" Jana De Bonta i Andrzeja Bartkowiaka , "RONIN" Johna Frankenheimera ze zdjęciami Roberta Fraisse'a, w zasadzie wszystkie wspólne prace Martina Campbella i Phila Meheuxa (z "GoldenEye" i "Casino Royale" na czele) i "Mad Max na drodze gniewu" George'a Millera i Johna Seale'a.
Dlatego właśnie "Salt" i "M:I:4" wydały mi się i wciąż tak uważam, cokolwiek rachityczne.
Kamera to ruch. Kino to ruchome obrazy.
Osiągnięcie Olivera Wooda w cyklu o Bournie tym bardziej trzeba docenić, że on sam wychodził od bardziej tradycyjnego operowania obrazem w "Tożsamości..." wespół z reżyserem Dougiem Limanem (też uważam, że ta formuła jest lepsza od rotrzęsionej "Krucjaty..." Paula Greengrassa"), "Ultimatum" jest udaną sumą obu tych szkół. I to jest właśnie świeżość.
Chodzi o to, że w drugim i trzecim Bournie nie ma żadnej równowagi. O ile sceny pościgów jeszcze jakoś się bronią (choć i tak w wielu miejscach ciężko się je ogląda), to sceny walk są już zupełnie nieczytelne, nie widzisz co kto komu robi. Natomiast w scenach, w których akcja się nieco uspokaja lub też jest całkowicie spokojna, machanie kamerą jest wręcz DENERWUJĄCE i zupełnie niepotrzebne. Nie należy na siłę wprowadzać nowych technik kręcenia, jeżeli nie dają one odpowiednich rezultatów.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
