Scorpions 

Początki Scorpions sięgają 1965 roku, kiedy to w Hanowerze 17-letni Rudolf Schenker założył zespół. W pierwszym składzie kapeli znaleźli się Karl-Heinz Vollmer (gitara prowadząca), Achim Kirchoff (gitara bassowa) i Wolfgang Dziony (perkusja). Rudolf Schenker miał młodszego brata Michaela, który był utalentowanym gitarzystą, ale ze względu na wiek nie został przyjęty do zespołu. W drugiej połowie lat 60. w Hanowerze dominowały dwa zespoły: Scorpions i Mushroms. W tym drugim wokalistą był Klaus Meine, którego chciał Schenker w Scorpionsach. Gdy Mushroms się rozpadli, Klaus Meine przybył do Scorpionsów razem z Michaelem Schenkerem. 

W 1971 roku niemiecki reżyser Schlessinger zaproponował zespołowi nagranie muzyki do filmu "Das kalte Paradies". Dzięki temu wydarzeniu zespół stał się sławny w Niemczech Zachodnich, co zaowocowało nagraniem pierwszej płyty. W 1972 roku Scorpionsi wydali swój pierwszy album - "Lonesome Crow". W tym czasie perkusista zespołu, Wolfgang Dziony, opuścił Scorpions, a jego miejsce zajął Amerykanin Joe Wyman. Niestety po wydaniu jednego albumu Scorpionsi się rozpadli. Klaus i Rudolf zostali powołani do wojska, a Michael odszedł do brytyjskiej grupy UFO. Po powrocie z wojska Rudolf reaktywował Scorpions, namawiając Klausa Meine do współpracy. W składzie zespołu byli gitarzysta Ulrich Roth, perkusista Jürgen Rosenthal i bassista Francis Buchholz. 

W 1974 roku ukazał się ich drugi album, "Fly to the Rainbow". Wkrótce po ukazaniu się albumu Rosenthal został powołany do wojska, a jego miejsce zajął Belg Rudy Lenners. Zespół odbył kolejną trasę koncertową i wrócił do studia, aby nagrać trzeci album. W 1975 roku Scorpionsi wydali album "In Trance". Album ten podbił rynek zachodnioeuropejski, japoński, a także amerykański. Niestety sprzedawał się tak samo jak poprzednie dwa. Zabrakło dobrej promocji. Zespół odbył długą trasę koncertową po zachodniej Europie. Po raz pierwszy Scorpions zaprezentowali się w Wielkiej Brytanii. Trasa ta okazała się ogromnym sukcesem. 

W 1976 roku Scorpionsi wydali album "Virgin Killer". Już tydzień po premierze osiągnął on status Złotej Płyty, a później został wybrany albumem roku w Niemczech i Japonii. Niestety zespół musiał opuścić Rudy Lenners z powodu kłopotów z sercem. Zespołowi ruszył z pomocą Michael Schenker, proponując swojego znajomego, Hermana Rarebella. Począwszy od albumu "Virgin Killer" Scorpionsi odnosili pasma sukcesów. Spełniły się marzenia Rudolfa Schenkera o sławie. 

Po wydaniu płyty "Taken by Force" i po odbyciu trasy koncertowej zespół opuścił Ulrich Roth z powodu konfliktów co do przyszłości grupy. Wkrótce do składu został przyjęty znajomy Rotha - Matthias Jabs. Chęć powrotu do Scorpions wyraził także Michael Schenker, wyrzucony z UFO za narkomanię i nadużywanie alkoholu. Wtedy zaczęły się roszady w zespole na stanowisku gitarzysty - to zatrudniano Jabsa, to młodego Schenkera. Wreszcie zdecydowano się na Jabsa. 

Po zakończeniu nagrań nad nowym krążkiem "Animal Magnetism" zespół wybrał się w trasę i promował nowy album, zanim się jeszcze ukazał. Oczywiście płyta odniosła kolejny sukces. Niestety padł strach i niepewność co do losów Scorpions. Klaus Meine stracił głos i nie mógł mówić (a co dopiero śpiewać). Okazało się, że leczenie Meinego może potrwać cały rok. Producent Dieter Dierks zaproponował zatrudnić Amerykanina Dona Dokkena jako wokalistę i wyrzucić z zespołu Rarebella i Buchholza. Na szczęście Rudolf Schenker się nie zgodził. Wkrótce do zespołu powrócił Klaus Meine. Już w marcu 1982 roku ukazał się album "Blackout". Znalazła się na nim przepiękna ballada "When the Smoke Is Going Down". Po długiej trasie zespół nie próżnował. Wydał w 1984 roku album "Love at First Sting", na którym znalazły się takie przeboje, jak "Rock You Like a Hurricaine" oraz przepiękna ballada "Still Loving You". W okresie od 1984 do 1986 roku zespół sporo koncertował. Brali udział w Rock in Rio w 1985 roku. Po zasłużonym odpoczynku zespół wydał w 1988 roku album "Savage Amusement". Album ten został bardzo skrytykowany. Zarzucano mu komercję i tandetę. 

Zespół zagrał także 10 koncertów w Związku Radzieckim. W 1990 roku wziął udział w przygotowanym przez Rogera Watersa spektaklu "The Wall". W 1991 roku Scorpionsi zostali zaproszeni na Kreml przez prezydenta ZSRR Michaiła Gorbaczowa. To właśnie wtedy zespół nagrał chyba najbardziej znany przebój, "Wind of Change". W 1992 roku z zespołu został wyrzucony dyscyplinarnie Buchholz, najprawdopodobniej za malwersacje majątkowe, i zespół popadł w długi. W tym samym roku Scorpions otrzymali prestiżową World Music Award jako najlepszy zespół rockowy z Niemiec.  

W 1993 roku zespół po raz pierwszy zawitał do Polski, dając koncert 29 września na kortach Legii w Warszawie. W 1994 roku zespół został nagrodzony kolejnym World Music Award jako najlepszy zespół rockowy z Niemiec. W tym samym roku zespół wystąpił w Memphis, rodzinnym mieście Elvisa Presleya. Wkrótce zespół wydał singiel "White Dove", będący przeróbką piosenki "Dziewczyna o perłowych włosach" zespołu Omega. Singiel został wydany w celach charytatywnych, aby wesprzeć głodujących w Afryce. W 1996 roku zespół wydał album "Pure Instinct", który okazał się według krytyków niewypałem. 

W 1999 roku zespół wydał album "Eye II Eye", niestety okazał się on również słabym osiągnięciem. Scorpions w 2000 roku wydali album "Moment of Glory", będący wspólnym projektem zespołu i Filharmonii Berlińskiej. W 2000 roku wystąpili w Krakowie na finale Inwazji Mocy, organizowanej przez radio RMF FM. W 2001 roku zespół wydał krążek "Acoustica", będący zapisem akustycznych wersji piosenek z koncertów. 3 maja 2004 roku ukazała się długo oczekiwana płyta "Unbreakable". Zespół zatrudnił także polskiego basistę Pawła Mąciwodę po odejściu Ralpha Rieckermanna.

Scorpionsi nagrali kilka przepięknych ballad, choćby "Still Loving You", "When the Smoke Is Going Down", "Send Me an Angel", "A Moment in a Million Years", "Moment of Glory", "Ten Lightyears Away", "White Dove" (będącą coverem piosenki "Dziewczyna o perłowych włosach" zespołu Omega), "Love of My Life" (będącą coverem przepięknej piosenki zespołu Queen), "Dust in the Wind" (będącą coverem pięknej ballady zespołu Kansas), "You and I", "Forever", a także kilka ostrzejszych kawałków, takich jak "Rock You Like a Hurricane", "Rhytm of Love", "Tease Me Please Me", "Loving You Sunday Morning" czy "No One Like You".