Co do Spider-mana...
Niczym Ledger w Mrocznym Rycerzu zrobił z anty-bohatera postać niemal pierwszoplanową, od której nie tylko jesteśmy w stanie oderwać oczu, ale i myśli! Z prostego filmu dla nastolatków, kolejnej ekranizacji komiksu, zrobił film, który można oglądać po kilkanaście razy, choćby tylko dla sceny z lustrem(o ile pamiętasz o której mówię...)
W sposób niezwykły, godny swoich poprzednich ról, Dafoe ukazał przemianę człowieka sukcesu o dobrych zamiarach i pokojowym nastawieniu do świata, choć z może lekko zachwianym systemem wartości( można domyślić się, że zaniedbywał kontakty z synem, a wcześniej także z żoną), w demonicznego potwora, być może jeszcze okrutniejszego niż Joker.
Choć film do najlepszych nie należał, moim zdaniem, była to jedna z bardziej wyrazistych ról tego wielkiego aktora, w których mógł w pełni pokazać ogrom swego aktorskiego talentu.

Zgadzam się. Przemiana z przedsiębiorcy w bestie była wprost świetnie zagrana. Widać, że na początku nie bardzo mu się to podoba, że stał się kimś takim, ale później mam wrażenie, że nawet się wczuł, że mu się to podoba. Ta nieograniczona siła, którą zyskał. Gdyby Spidey przyjął jego propozycje, na pewno obaj zawładnęliby Nowym Jorkiem.
Scena przed lustrem jest moją ulubioną. Idealnie zagrane rozdwojenie jaźni. Gdyby film miał podniesioną kategorię wiekową, można by wycisnąć z postaci Goblina jeszcze więcej. Ta postać aż się prosi, żeby zabiła więcej ludzi tylko dla czystej przyjemności.
Brawa dla Dafoe za zagranie świetnego czarnego charakteru.