Stosunek pozytywności filmu do liczby prób samobójczych jego głównego bohatera to współczynnik, w którym wysokim wynikiem poszczycić się może niewiele dzieł. Jednym z nich zdecydowanie jest nominowany w tym roku do Oscara "Mężczyzna imieniem Ove". Ten szwedzki komediodramat w reżyserii Hannesa Holma błyskotliwie przekuwa energię swojego czarnego humoru w optymizm, zapewniając przy tym ciekawą podróż przez skrajne emocje.
Oczywiście nawet szwedzkie filmy nie są bez wad. W przypadku "Mężczyzny imieniem Ove" dotyczą one przede wszystkim scenariusza (bazowanego na powieści Fredrika Backmana pod tym samym tytułem). Pojawiające się tu i ówdzie kluczowe dla fabuły zbiegi okoliczności czy schematy w kreacji postaci pasowałyby nieco bardziej do prostej komedii niż do pełnego komediodramatu, którym mimo wszystko zdecydowanie jest "Mężczyzna...", natomiast pewien istotny, choć niezajmujący na ekranie wiele czasu wątek z przerysowanym czarnym charakterem wydaje się być niemalże wprost wyjęty z filmu familijnego. A jednak te uproszczenia, choć stanowią wady fabuły i potrafią na moment wybić z emocjonalnego angażowania się w historię, mają też drugą, pozytywną stronę. Wprowadzają one bowiem do klimatu filmu pewien bajkowy element, który przełamuje suchy realizm typowy dla skandynawskiego dramatu i nadaje filmowi Holma własny charakter oparty na kontrastach.
Trudno dopatrzyć się natomiast większych wad w grze aktorskiej. Rolf Lassgård w roli tytułowej i świetnie z nim kontrastująca Bahar Pars tworzą autentyczne, ciekawe postaci, których losy angażują emocjonalnie, a relacje między którymi nadają filmowi dynamiki. Duet ten jest bardzo dobrze uzupełniany przez Filipa Berga i Idę Engvoll w scenach retrospekcji.
"Mężczyzna imieniem Ove" to przede wszystkim film bardzo emocjonalny. Są momenty, w których nieco za bardzo czuć, jak gra na uczuciach widza przy pomocy sentymentalnej muzyki, jednak przez większość czasu sam zarys opowiadanej historii i świetna obsada tworzą autentyczne emocje, które angażują i potrafią doprowadzić zarówno do łez, jak i do bezpretensjonalnego, pozytywnego uśmiechu, który pozostaje na twarzy po zakończeniu seansu.
Solidne zdjęcia Görana Hallberga i śliczne skandynawskie okolice – zarówno w miasteczku, jak i w otwartym terenie – podkreślają subtelny urok filmu i pozwalają docenić jego delikatną, nienarzucającą się estetykę.
"Mężczyzna imieniem Ove" jest ciekawym filmem zdecydowanie godnym uwagi pomimo swoich wad, silnie angażującym emocjonalnie, a przez swój klimat i humor wybijającym się z ograniczeń gatunkowych. Opowiada wyrazistą historię o trudach radzenia sobie z przeszłością, natomiast stare i znane wszystkim morały o niesądzeniu po pozorach brzmią w jego wykonaniu świeżo i prawdziwie.
Oczywiście nawet szwedzkie filmy nie są bez wad. W przypadku "Mężczyzny imieniem Ove" dotyczą one przede wszystkim scenariusza (bazowanego na powieści Fredrika Backmana pod tym samym tytułem). Pojawiające się tu i ówdzie kluczowe dla fabuły zbiegi okoliczności czy schematy w kreacji postaci pasowałyby nieco bardziej do prostej komedii niż do pełnego komediodramatu, którym mimo wszystko zdecydowanie jest "Mężczyzna...", natomiast pewien istotny, choć niezajmujący na ekranie wiele czasu wątek z przerysowanym czarnym charakterem wydaje się być niemalże wprost wyjęty z filmu familijnego. A jednak te uproszczenia, choć stanowią wady fabuły i potrafią na moment wybić z emocjonalnego angażowania się w historię, mają też drugą, pozytywną stronę. Wprowadzają one bowiem do klimatu filmu pewien bajkowy element, który przełamuje suchy realizm typowy dla skandynawskiego dramatu i nadaje filmowi Holma własny charakter oparty na kontrastach.
Trudno dopatrzyć się natomiast większych wad w grze aktorskiej. Rolf Lassgård w roli tytułowej i świetnie z nim kontrastująca Bahar Pars tworzą autentyczne, ciekawe postaci, których losy angażują emocjonalnie, a relacje między którymi nadają filmowi dynamiki. Duet ten jest bardzo dobrze uzupełniany przez Filipa Berga i Idę Engvoll w scenach retrospekcji.
"Mężczyzna imieniem Ove" to przede wszystkim film bardzo emocjonalny. Są momenty, w których nieco za bardzo czuć, jak gra na uczuciach widza przy pomocy sentymentalnej muzyki, jednak przez większość czasu sam zarys opowiadanej historii i świetna obsada tworzą autentyczne emocje, które angażują i potrafią doprowadzić zarówno do łez, jak i do bezpretensjonalnego, pozytywnego uśmiechu, który pozostaje na twarzy po zakończeniu seansu.
Solidne zdjęcia Görana Hallberga i śliczne skandynawskie okolice – zarówno w miasteczku, jak i w otwartym terenie – podkreślają subtelny urok filmu i pozwalają docenić jego delikatną, nienarzucającą się estetykę.
"Mężczyzna imieniem Ove" jest ciekawym filmem zdecydowanie godnym uwagi pomimo swoich wad, silnie angażującym emocjonalnie, a przez swój klimat i humor wybijającym się z ograniczeń gatunkowych. Opowiada wyrazistą historię o trudach radzenia sobie z przeszłością, natomiast stare i znane wszystkim morały o niesądzeniu po pozorach brzmią w jego wykonaniu świeżo i prawdziwie.
Moja ocena:
8
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Recenzja Mężczyzna imieniem Ove (2015)
Film na pokojowego Nobla"Mężczyzna imieniem Ove" wydaje się skazany na sukces. Film Hannesa Holma jest jednocześnie przystępny... czytaj więcej
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
