Istnieją ludzie, którym jedno życie nie wystarcza, którzy pragną czegoś więcej, czegoś innego. W swojej pogoni za tym marzeniem wybierają na przykład aktorstwo jako sposób na życie. Inni będą działać hobbystycznie, oddając się cosplayowi lub też zmieniając się w bohaterów przeżywających niezwykłe przygody w grach typu LARP. Bohaterka filmu Antoine'a Barrauda poszła jeszcze dalej, przekraczając granice akceptowalne w społeczeństwie.
Kiedy poznajmy protagonistkę, nie nazywa się wcale Madeleine Collins. Jej tożsamość pozostaje jednak kwestią dyskusyjną. Zdaje się zależeć od tego, z kim akurat przebywa. Raz bywa więc Judith, innym razem Margot. Bo bohaterka prowadzi podwójne życie. Ma dwie rodziny, dwa zestawy tożsamości i powiązanych z nimi dokumentów. Ta skomplikowana egzystencja nie sprawia jej większych problemów... Do czasu. "Sekret Madeleine Collins" zaczyna się bowiem w chwili, kiedy perfekcyjna budowla podwójnej egzystencji bohaterki zaczyna się chwiać w posadach. A wszystko za sprawą jednego z jej partnerów, który nie może znieść, że jego córka cierpi za każdym razem, kiedy protagonistka wyjeżdża "w sprawach zawodowych".
Film skupia się na postaci Judith/Margot granej przez Virginie Efirę. I to właśnie aktorka jest największym atutem "Sekretu Madeleine Collins". Jej gra pozostaje zwodniczo zwyczajna. Jak sama bohaterka, stara się być po prostu tym, kim chce ją widzieć otoczenie. Jest więc zapracowaną kobietą, troskliwą matką, oddaną partnerką życiową. Efira gra swoją postać bez histerii, bez showmańskiej przesady. Jej wyciszona, skupiona kreacja pozwala zaakcentować każdy kryzys, każdą presję, przez którą coraz trudniej jest walczyć bohaterce o utrzymanie status quo. Efira jest fantastyczna, kiedy prostymi środkami wyrazu odgrywa swoją desperację i panikę skrywaną za maską opanowania.
Dlatego należy żałować, że reżyser Antoine Barraud w opowiadaniu historii głównej bohaterki poszedł w inną stronę. Polski tytuł filmu jest nieco mylący. Sekret nie jest bowiem w centrum zainteresowania Barrauda. Reżysera o wiele bardziej interesuje proces rozpadu fikcji, jaką zbudowała bohaterka. Film skupia się więc na wydarzeniach i na zachowaniu osób, których te wydarzenia dotykają. Tak, z czasem dowiemy się, dlaczego doszło do stworzenia przez protagonistę podwójnego życia. Jednak pytania o to, kim jest kobieta i co skrywa się w jej głowie, pozostaną bez odpowiedzi. Jeśli znajdujemy jakikolwiek wgląd w postać Judith/Margot, to jest to wyłącznie zasługą Efiry i jej fantastycznej gry.
Trzeba jednak zastanowić się, czy to, co służy aktorce, jest dobre dla całego filmowego przedsięwzięcia. Śmiem twierdzić, że nie. Efira bowiem samą swoją grą prowokuje pytania o to, kim tak naprawdę jest bohaterka i co ją popycha do działania. Tymczasem Barraud opowiada inny film, o presji i decyzjach, jakie pod jej wpływem podejmujemy. Te sprzeczne postawy reżysera i aktorki budują dysonans, który prowadzi do rozczarowania tym, że pewne aspekty opowieści nie zostały rozbudowane i zbadane przez filmowca. Gdyby Efira nie była aż tak wyrazista w swej kreacji, prawdopodobnie pytania o osobowość bohaterki w ogóle by nie padły i spokojnie można byłoby się skupić na sytuacjach i zachowaniu, czyli tym, o co od samego początku chodziło reżyserowi. Jeśli jednak Efira podkopuje cały projekt, to trudno. I tak uważam, że to ona jest najjaśniejszym punktem całego projektu i to ze względu na nią warto wybrać się na "Sekret Madeleine Collins" do kina.
Kiedy poznajmy protagonistkę, nie nazywa się wcale Madeleine Collins. Jej tożsamość pozostaje jednak kwestią dyskusyjną. Zdaje się zależeć od tego, z kim akurat przebywa. Raz bywa więc Judith, innym razem Margot. Bo bohaterka prowadzi podwójne życie. Ma dwie rodziny, dwa zestawy tożsamości i powiązanych z nimi dokumentów. Ta skomplikowana egzystencja nie sprawia jej większych problemów... Do czasu. "Sekret Madeleine Collins" zaczyna się bowiem w chwili, kiedy perfekcyjna budowla podwójnej egzystencji bohaterki zaczyna się chwiać w posadach. A wszystko za sprawą jednego z jej partnerów, który nie może znieść, że jego córka cierpi za każdym razem, kiedy protagonistka wyjeżdża "w sprawach zawodowych".
Film skupia się na postaci Judith/Margot granej przez Virginie Efirę. I to właśnie aktorka jest największym atutem "Sekretu Madeleine Collins". Jej gra pozostaje zwodniczo zwyczajna. Jak sama bohaterka, stara się być po prostu tym, kim chce ją widzieć otoczenie. Jest więc zapracowaną kobietą, troskliwą matką, oddaną partnerką życiową. Efira gra swoją postać bez histerii, bez showmańskiej przesady. Jej wyciszona, skupiona kreacja pozwala zaakcentować każdy kryzys, każdą presję, przez którą coraz trudniej jest walczyć bohaterce o utrzymanie status quo. Efira jest fantastyczna, kiedy prostymi środkami wyrazu odgrywa swoją desperację i panikę skrywaną za maską opanowania.
Dlatego należy żałować, że reżyser Antoine Barraud w opowiadaniu historii głównej bohaterki poszedł w inną stronę. Polski tytuł filmu jest nieco mylący. Sekret nie jest bowiem w centrum zainteresowania Barrauda. Reżysera o wiele bardziej interesuje proces rozpadu fikcji, jaką zbudowała bohaterka. Film skupia się więc na wydarzeniach i na zachowaniu osób, których te wydarzenia dotykają. Tak, z czasem dowiemy się, dlaczego doszło do stworzenia przez protagonistę podwójnego życia. Jednak pytania o to, kim jest kobieta i co skrywa się w jej głowie, pozostaną bez odpowiedzi. Jeśli znajdujemy jakikolwiek wgląd w postać Judith/Margot, to jest to wyłącznie zasługą Efiry i jej fantastycznej gry.
Trzeba jednak zastanowić się, czy to, co służy aktorce, jest dobre dla całego filmowego przedsięwzięcia. Śmiem twierdzić, że nie. Efira bowiem samą swoją grą prowokuje pytania o to, kim tak naprawdę jest bohaterka i co ją popycha do działania. Tymczasem Barraud opowiada inny film, o presji i decyzjach, jakie pod jej wpływem podejmujemy. Te sprzeczne postawy reżysera i aktorki budują dysonans, który prowadzi do rozczarowania tym, że pewne aspekty opowieści nie zostały rozbudowane i zbadane przez filmowca. Gdyby Efira nie była aż tak wyrazista w swej kreacji, prawdopodobnie pytania o osobowość bohaterki w ogóle by nie padły i spokojnie można byłoby się skupić na sytuacjach i zachowaniu, czyli tym, o co od samego początku chodziło reżyserowi. Jeśli jednak Efira podkopuje cały projekt, to trudno. I tak uważam, że to ona jest najjaśniejszym punktem całego projektu i to ze względu na nią warto wybrać się na "Sekret Madeleine Collins" do kina.
Moja ocena:
6
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
