Recenzja filmu

Tajemnicze wyprawy Jaspera Morello (2005)

"Tajemnicze wyprawy Jaspera Morello" składa się z ilustracji XIX-wiecznych wydań książek Juliusza Verne'a, które zostały połączone w animacji. Anthony Lucas łączy szereg nurtów, wydobywając z nich to, co groźne i tajemnicze. Efektem jest animacja, w której wizualna perfekcja i gęsty klimat wręcz spycha wątek fabularny w mniej eksponowane miejsce. W animacji zawarto różniące się stylistycznie pojęcia, tworząc z nich jednolitą całość. Nauka i szukanie nowego w powieściach Juliusza Verne'a spotykają się z tajemnicą i grozą z utworów Edgara Allana Poe. W krótkometrażówce encyklopedia i wiedza stoi obok nieznanego i irracjonalnego. Steampunk połączono z estetyką gotyku. Groza w świecie śrubek. Mechanizm i para zestawione z nastrojem niesamowitości i tajemniczości. Wszystko, co współczesna popkultura czerpie z wieku XIX, znalazło tu miejsce, stąd nawiązanie do cech steampunku i gotyckich powieści. Sam sposób ilustrowania czerpie z rozwiązań stosowanych w teatrze cieni. Postacie są umowne, to ciemne punkty na tle jasnego, choć nadal w przyćmionych kolorach tła. Wszystko zostało poddane sepii, o czym świadczą charakterystyczne barwy świata. Animacja jest steampunkowa w formie, a gotycka w treści. Światły umysł przegrywa w niej w zetknięciu się z tym, co nowe i niezbadane. Śmierć, choroba i szaleństwo są namacalne. Załoga nie wie, co spotka ją u celu podróży,  i nie wie także, co spotka ją po powrocie. Nie brakuje motywu częstego obecnego w gotyckich fabułach. U jednego z bohaterów dostrzega się demoniczne cechy, drugi - do końca zachowuje swoje człowieczeństwo. Obie postacie prezentują postawy, dla których można znaleźć uzasadnienie. Co zrobić, gdy świat wokół umiera, a znalazło się sposób, by temu zapobiec. Pytanie, czy regułka: "w imię wyższego dobra" wszystko usprawiedliwi? Zniszczyć swój wewnętrzny świat, czy też zachować wartości, w które się wierzy? Obie postacie wybierają. Animacja nie nie daje odpowiedzi, czy wybór był słuszny.