"Diablo II" jest jedną z tych gier, którą ludzie uwielbiają i o których mówią z wielką pasją albo taką, o której chcą jak najszybciej zapomnieć. Faktycznie, po kilkunastu godzinach rozgrywki zadałem sobie pytanie: "Co ja teraz robię, po tym wszystkim co już osiągnąłem?" I dla wielu ludzi mógłby być to moment zrezygnowania, odinstalowania gry, ale nie dla mnie.
"Diablo II" to gra RPG, która w swoim gatunku różni się nieco od pozostałych, gdyż nie ma do końca zdefiniowanych postaci, a fabuła jest bardzo luźna. Tak jak w innych grach, mamy możliwość rozgrywki online, jednak nie pasuje to do ogólnego profilu, ponieważ nie znajdziemy tam wiele ponad ciągłe walki czy wymianę i handel przedmiotami. Do wyboru mamy pięć postaci: Amazonkę, Nekromanta, Barbarzyńcę, Paladyna oraz Czarodziejkę. Każdą z nich możemy rozwijać na różne sposoby, w zależności od naszych upodobań i potrzeb. Barbarzyńcę możemy wyposażyć w niezwykle potężną broń, Paladyn może nosić mocny sprzęt obronny, Amazonka posiada doskonałe ataki dystansowe, Czarodziejka jest mistrzynią ofensywnej magii, a Nekromanta może dowodzić hordą nieumarłych. To co do mnie bardzo przemawia to fakt, że każda z postaci ma swoje mocne jak i słabe strony. Nie można ich podzielić na lepsze i gorsze. Wszystkie umiejętności są odpowiednio wyważone.
Po wybraniu postaci będziemy skazani na walkę ze złem w czterech aktach. Każdy z nich ma miejsce w innym środowisku, wobec czego nie jesteśmy skazani na eksplorowanie tych samych krajobrazów. Wkraczając w świat Diablo podążamy za tytułowym Panem oraz własną intuicją. Bierzemy na swoje barki wielką odpowiedzialność, jaką jest uratowanie świata przed siłami ciemności. Każdy akt kończy się trudną walką z bossami, a zwieńczeniem gry jest sam Diablo, pod koniec aktu czwartego. Twórcy przygotowali dla nas rozgrywkę na trzech poziomach, jednak dopiero po przejściu pierwszego z nich jesteśmy w stanie zagrać na poziomie trudniejszym.
Rozgrywkę rozpoczynamy na błotnistych, skropionych rzęsistym deszczem równinach wokół Obozowiska Łotrzyc. Różne NPC oferują coraz to ciekawsze i trudniejsze zadania. Stopniowo odkrywamy różne obszary, zdobywając doświadczenie i rozwijając umiejętności bohatera. Sama walka nie jest zbyt emocjonująca, gdyż za pomocą lewego przycisku myszy atakujemy wybranego wroga. Mamy możliwość przypisania specjalnego ataku pod prawy przycisk myszy. Klawisze skrótu można ustawić tak, by przełączały się między atakami specjalnymi. Pole gry jest widoczne z perspektywy "izometrycznej", z góry na dół, a ruch rozpoczyna się od kliknięcia wybranego miejsca na ziemi.
Każdą postać możemy wyposażyć w przedmioty, które znajdziemy po drodze. I tak o to w naszym ekwipunku znajdą się różnego rodzaju zbroje, broń, amulety i pierścienie, lecz założyć je będziemy mogli tylko wtedy, gdy mamy wymagany poziom postaci lub odpowiednie statystyki. To w tym leży sekret naszej mocy. Wszystkie postaci posiadają trzy drzewka umiejętności, a po zdobyciu kolejnych poziomów odblokowują się nowe umiejętności, aktywowane dzięki zdobywanym punktom umiejętności co każdy poziom. Niestety nie mamy zbyt wielkiego pola do manewru, gdyż po każdym poziomie otrzymujemy zaledwie jeden punkt umiejętności. Dlatego należy działać z rozwagą i porządnie zastanowić się, zanim przydzielimy odpowiednie punkty. To już w tym momencie musimy wiedzieć, jak chcemy rozwinąć naszą postać tak, aby była jak najbardziej skuteczna w walce z przeciwnikami.
Gra sama w sobie przesiąknięta jest niewiarygodnie ponurą atmosferą, która wciąga nas od samego początku. Mimo tego, że tekstury i tła są bardzo proste, to ja odnajduję w tym piękny, gotycki klimat, co jest przełożone na jakość oferowanej przygody. Muzyka i dźwięki są na najwyższym poziomie, dając co krok poczucie niepewności. Przechodząc przez gorące pustynie Lut Gohlein czy odrażające bagna Kurast czujemy się jakbyśmy odbywali epicką podróż dookoła świata.
"Diablo II" to istny potwór wśród gier, od którego nie sposób się uwolnić. Gra niesamowicie absorbuje, ponieważ, podążając za moim przykładem, można do niej wracać kilkukrotnie, a i tak wciąga, jakbyśmy grali w nią po raz pierwszy. Fakt, że tyle lat po swojej premierze "Diablo II" jest nadal bardzo popularną pozycją, świadczy o wysokiej jakości rozgrywki. Śmiało mogę powiedzieć, że mamy do czynienia z klasykiem gatunku RPG.
"Diablo II" to gra RPG, która w swoim gatunku różni się nieco od pozostałych, gdyż nie ma do końca zdefiniowanych postaci, a fabuła jest bardzo luźna. Tak jak w innych grach, mamy możliwość rozgrywki online, jednak nie pasuje to do ogólnego profilu, ponieważ nie znajdziemy tam wiele ponad ciągłe walki czy wymianę i handel przedmiotami. Do wyboru mamy pięć postaci: Amazonkę, Nekromanta, Barbarzyńcę, Paladyna oraz Czarodziejkę. Każdą z nich możemy rozwijać na różne sposoby, w zależności od naszych upodobań i potrzeb. Barbarzyńcę możemy wyposażyć w niezwykle potężną broń, Paladyn może nosić mocny sprzęt obronny, Amazonka posiada doskonałe ataki dystansowe, Czarodziejka jest mistrzynią ofensywnej magii, a Nekromanta może dowodzić hordą nieumarłych. To co do mnie bardzo przemawia to fakt, że każda z postaci ma swoje mocne jak i słabe strony. Nie można ich podzielić na lepsze i gorsze. Wszystkie umiejętności są odpowiednio wyważone.
Po wybraniu postaci będziemy skazani na walkę ze złem w czterech aktach. Każdy z nich ma miejsce w innym środowisku, wobec czego nie jesteśmy skazani na eksplorowanie tych samych krajobrazów. Wkraczając w świat Diablo podążamy za tytułowym Panem oraz własną intuicją. Bierzemy na swoje barki wielką odpowiedzialność, jaką jest uratowanie świata przed siłami ciemności. Każdy akt kończy się trudną walką z bossami, a zwieńczeniem gry jest sam Diablo, pod koniec aktu czwartego. Twórcy przygotowali dla nas rozgrywkę na trzech poziomach, jednak dopiero po przejściu pierwszego z nich jesteśmy w stanie zagrać na poziomie trudniejszym.
Rozgrywkę rozpoczynamy na błotnistych, skropionych rzęsistym deszczem równinach wokół Obozowiska Łotrzyc. Różne NPC oferują coraz to ciekawsze i trudniejsze zadania. Stopniowo odkrywamy różne obszary, zdobywając doświadczenie i rozwijając umiejętności bohatera. Sama walka nie jest zbyt emocjonująca, gdyż za pomocą lewego przycisku myszy atakujemy wybranego wroga. Mamy możliwość przypisania specjalnego ataku pod prawy przycisk myszy. Klawisze skrótu można ustawić tak, by przełączały się między atakami specjalnymi. Pole gry jest widoczne z perspektywy "izometrycznej", z góry na dół, a ruch rozpoczyna się od kliknięcia wybranego miejsca na ziemi.
Każdą postać możemy wyposażyć w przedmioty, które znajdziemy po drodze. I tak o to w naszym ekwipunku znajdą się różnego rodzaju zbroje, broń, amulety i pierścienie, lecz założyć je będziemy mogli tylko wtedy, gdy mamy wymagany poziom postaci lub odpowiednie statystyki. To w tym leży sekret naszej mocy. Wszystkie postaci posiadają trzy drzewka umiejętności, a po zdobyciu kolejnych poziomów odblokowują się nowe umiejętności, aktywowane dzięki zdobywanym punktom umiejętności co każdy poziom. Niestety nie mamy zbyt wielkiego pola do manewru, gdyż po każdym poziomie otrzymujemy zaledwie jeden punkt umiejętności. Dlatego należy działać z rozwagą i porządnie zastanowić się, zanim przydzielimy odpowiednie punkty. To już w tym momencie musimy wiedzieć, jak chcemy rozwinąć naszą postać tak, aby była jak najbardziej skuteczna w walce z przeciwnikami.
Gra sama w sobie przesiąknięta jest niewiarygodnie ponurą atmosferą, która wciąga nas od samego początku. Mimo tego, że tekstury i tła są bardzo proste, to ja odnajduję w tym piękny, gotycki klimat, co jest przełożone na jakość oferowanej przygody. Muzyka i dźwięki są na najwyższym poziomie, dając co krok poczucie niepewności. Przechodząc przez gorące pustynie Lut Gohlein czy odrażające bagna Kurast czujemy się jakbyśmy odbywali epicką podróż dookoła świata.
"Diablo II" to istny potwór wśród gier, od którego nie sposób się uwolnić. Gra niesamowicie absorbuje, ponieważ, podążając za moim przykładem, można do niej wracać kilkukrotnie, a i tak wciąga, jakbyśmy grali w nią po raz pierwszy. Fakt, że tyle lat po swojej premierze "Diablo II" jest nadal bardzo popularną pozycją, świadczy o wysokiej jakości rozgrywki. Śmiało mogę powiedzieć, że mamy do czynienia z klasykiem gatunku RPG.
Moja ocena:
9
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Recenzja Diablo II (2000)
Diablo II..hit czy kit?Każdy chciałby poznać sposób na sukces, niewątpliwie po latach możemy stwierdzić, że grupa działająca pod... czytaj więcej
9
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
