Recenzja wyd. DVD filmu

Stowarzyszenie Szaropiórych (2002)

Scenarzysta Yoshitoshi Abe znany jest ze swych nietuzinkowych produkcji ? ?NieA Under 7?, oraz ?Serial Experiments Lain?. Jak w przypadku w/w tytułów, ten także okazuje się być produkcją ambitną, wymagająca refleksji, przemyśleń, zrozumienia. Na pewno nie jest ona efekciarska, krwawa i pełna akcji. Seria ta jest przeznaczona dla osób nieco starszych, lubiących ambitną rozrywkę, jeśli tak to można ująć. Tak, więc w mieście Glie, otoczonym wielkim murem znajduje się miejsce zwane Starym Domem. Przychodzą tam na świat Haibany. Haiban jest istotą, która po narodzinach otrzymuje aureolę, a z jej pleców wyrastają skrzydełka (popielato - szare). Każdy Haiban, przed przyjściem na świat i wydostaniem się ze swego kokonu ma pewien sen, który dotyczy jego poprzedniego życia. Od tego snu nadaje się mu imię. Główna bohaterka, miała sen o spadaniu z nieba, dlatego też otrzymała imię Rakka, oznaczające "spadanie". Wkrótce potem Rakka poznaje obyczaje panujące w mieście, poznaje ludzi w maskach, którzy opiekują się Haibanami. Dowiaduje się także, że Haibanom i ludziom z miasta nie można wychodzić za mur. Jedynymi istotami, które swobodnie za mur się przedostają, są wrony. Rakka ma przeczucie, że wrony ją wzywają, zastanawia się, kim jest, co tu robi i dlaczego jej skrzydła zaczynają przybierać czarny kolor. Z pomocą przychodzi jej Reki... Rysunek naprawdę robi wrażenie - nie ma w nim przepychu, odnajdziemy tu za to skromność, ale także dbałość o szczegóły, która jest tak mocna, że niemal realistyczna. Rysunki odbiegają od typowych anime, można dopatrzyć się podobieństw do Serial Experiments Lain, jednak tu, wszystko jest dokładniejsze i dopracowane. Muzyka w serialu jest przepiękna, głównie instrumentalna. Już sam "Opening" - "Free Bird" robi wrażenie klimatem i dostojnością. Ending natomiast ma szczególny nastrój. Soundtrack, jest na tyle dobry, że można go swobodnie słuchać bez udziału serialu. Podsumowując - Seria przebiega powoli, swoim własnym spokojnym tempem, odpowiedzi na pytania wloką się do ostatnich odcinków, a spora część z nich pozostaje do indywidualnej interpretacji. Jest to piękna i tajemnicza opowieść, o przebaczeniu, wzajemnej pomocy i potrzebie bliskości. Piękna metafora ludzkiego istnienia ze wspaniale zrealizowanym dramatycznym zakończeniem. Polecam owe anime, ludziom szukającym rozrywki ambitnej i naładowanej emocjami. Ludziom, którzy lubią zadawać sobie pytania "co jest po śmierci?", "kim jesteśmy?"... autorzy dopingują nas do tego. Zatem obejrzyjmy i pomyślmy raz jeszcze...