Bardzo pozytywnie byłem zaskoczony, że w prawdopodobny sposób oddano moment wybuchu reaktora. W innych filmach pokazywano eksplozję w postaci grzyba atomowego lub wystrzału wysokiego na kilometr strumienia plazmy, co mogło być spowodowane nieznajomością tematu. Tutaj takich nierealistycznych fajerwerków nie było. Podobało mi się też to, iż twórcy filmu zadbali o wierne odwzorowanie zarówno kompleksu elektrowni jak i miasta Prypeć. Łatwo można było rozpoznać Dom Kultury „Energetyk” oraz Hotel „Polesie”. W scenie usuwania gruzu z dachu budynku elektrowni, po przyjrzeniu się w zgliszcza możemy zobaczyć pokrywę reaktora wraz z prętami kontrolnymi. Tutaj twórców należy pochwalić za dbałość o szczegóły. Jednak aby nie było tak kolorowo, warto wspomnieć o błędach jakie popełniono w filmie. Przede wszystkim w rzeczywistości główna bohaterka była naocznym świadkiem katastrofy, więc w rzeczywistości nie mogłaby przeżyć, gdyż kilkuminutowe przebywanie na miejscu wiązałoby się z przyjęciem śmiertelnej dawki promieniowania. Jednak wyszła cało i nawet urodziła zdrowe dziecko. Drugi bohater był w stanie o własnych siłach uciec że szpitala polowego, mimo iż wcześniej upadł podczas akcji sprzątania dachu bloku nr 3 i leżał przez chwilę na nim. Katastrofa śmigłowca pokazana na filmie ma się nijak do tej, która miała miejsce w rzeczywistości. Śmigłowiec uderzył łopatką wirnika o komin a w rzeczywistości była to stalowa lina od dźwigu.