Kapitalne zderzenie rzeczywistości - Ferdek i Dzidka kiedyś w wieku ok. 20 lat, Ferdek i Dzidka 40 lat starsi. Aż chciałoby się zapytać: kiedy ten czas tak szybko minął? Kiedyś młodzi, szczupli, piękni, u progu życia, romantyczni, Ferdek śpiewający i grający na gitarze, ona tańcząca, czasy hipisów-bigbitowców. Teraz oboje doświadczeni życiem, starzy, grubi, zgorzkniali, z małżeńskimi problemami charakterystycznymi dla ludzi w dojrzałym-starszym wieku, myślący już raczej o emeryturze. Nie ma już Czerwonych Gitar, Historii jednej znajomości i Dymów na wodzie, a właściwie są - ale takie 40 lat starsze. Druga młodość Ferdka musiała źle się skończyć. Nie grał już tak jak kiedyś na gitarze, nie śpiewał, bo głos mu się zestarzał, nie jeździł już tak dobrze na motorze, ba, nawet ledwo się ruszał, a i motor był złomem. Nie ma już tamtego młodzieńca. Jest tylko szara ponura współczesność. I wydłużony wiek emerytalny...Można zadać dodatkowe pytanie: czy Ferdkowi mogło się inaczej potoczyć w życiu? Czy mimo, że - jak pokazały inne odcinki - pochodził z rodziny, w której nie wylewano za kołnierz i była bieda, a dorastał za komuny, mogło mu się lepiej udać? Wydaje się, że tak, ale cóż. Jak to ktoś powiedział: ,,Szkoda, że najważniejsze decyzje w życiu podejmuje się, będąc młodym i głupim." Do tego wszystko sprawnie nakręcone i utrzymane w nostalgicznym, ale śmieszno-gorzkim klimacie. Jak dla mnie jeden z najlepszych odcinków serialu.