Nie wiem czy autor coś wyjaśnił, więc napiszę co sam wywnioskowałem:
Piórka pochodziły ze skrzydeł "drugiego ja". Skrzydła były źródłem snów i zawarte w nich były wspomnienia. Zatem pojedyncze pióra również pełnią taką funkcję.
Piórko Hijiiri - wspomnienia (po części również świadomość) matki, która miała zabić własne dziecko
Piórko Michiru - wspomnienia dotyczące nienarodzonej siostry Minagi Thono
Jeśli chodzi o Happy End, takowego nie ma.
Podczas openingu widzimy napis "The 1000th summer", zatem można wnioskować, że "cykl skrzydlatych" trwa już od tysiąca lat, jak dotąd bez skutku. Końcowe sceny (w sumie to przybliżenie wcześniejszej sceny) pokazuje dwójkę dzieci, na których spadła ta "klątwa". Zatem jeśli miałbyby jakiś happy end to jedynie wiara, że oni przełamią ciążące nań fatum. Jednak nic na ten temat nie jest pokazane, więc wybór pozostawiony jest odbiorcy. Sama sytuacja w jakiej znajdują się bohaterowie jest raczej bez wyjścia, bowiem, jeśli tysiąc lat temu się nie udało, a z każdym pokoleniem niespełnionych marzeń, obietnic i dziedziczonego żalu przybywało to tym bardziej nie uda się "teraz". W Air porównano umieszczenie duszy skrzydlatej w ciele człowieka do próby napełnienia naczynia oceanem, a z każdą śmiercią "wybranki" wody przybywało.
Prawdopodobnie oryginalny autor tego nie przeczyta, ale może ktoś skorzysta :)

Ja chętnie odniosę się czy to happy end czy sad end ;).

Dla mnie ani jedno ani drugie. Zakończenie ma słodko-gorzki smak może (?), choć zwracam uwagę, że historię pozostałych dziewczyn kończą się dobrze - ta co zajmowała się zwierzakami i miała starszą siostrę zdrowieje i jest zdaje się szczęśliwa. To samo ta, której mama chorowała też pełny happy end wg mnie albo coś w tym stylu (nawet spotyka przyrodnią siostrę, dokładnie taką jak ta, która jej towarzyszyła wcześniej :) ).

Co do Misuzu i Yukito oraz ciotki Misuzu, to wydaje mi się, że Misuzu odnalazła szczęście z kimś i ma dziecko (tak odczytuję te cienie na tle bodajże zachodu Słońca), natomiast z Misuzu sam nie wiem.. Bo niby odchodzi szczęśliwa ale potem, że jednak na niebie jest nieszczęśliwa ;). Yukito uwięziony zaś jakby w ciele kruka, jakieś to mało optymistyczne (…). Zwł. że ma się wrażenie, że cykl jakkolwiek powtarza się i są jakby Misuzu i Yukito w zamknięte, błędnej pętli :/..

Zgadzam się jednak, że główny wątek tyczy się Yukito i Misuzu, a tu już sprawy nie wyglądają optymistycznie chyba.. Choć zakończenie nadal daje pewną nadzieję może na przełom, że można by nakręcić po latach ciąg dalszy..

Anime pozostawia wiele ciepłych emocji w sercu, porusza.. Postacie też się częściowo zmieniają - a na pewno Yukito oraz Haruko - obydwoje odkrywają sens życia w swoim uczucia i przywiązaniu do Misuzu.. O ile charakter miłości Haruko do Misuzu jest jasny myślę - odkrywa w sobie nieskończone pokłady matczynej troski i miłości, co samo w sobie ogląda się z niebywałym poruszeniem.. tak Yukito i Misuzu tutaj ciężko trochę ocenić czy jest to miłość na zasadzie chłopak-dziewczyna czy na nieco innej płaszczyźnie, ale aż takie doprecyzowanie nie jest mi chyba potrzebne, bo po prostu wzajemnie odkryli do siebie przyjaźń, odnaleźli się duszami najładniej to można ująć, pokochali.. A w tle gdzieś ta nuta samotności i pragnienie walki o drugą osobę, o miłość, o znalezienie kogoś ważnego w życiu, kto nada nam sens w życiu...