Serial mocno przereklamowany. Idea prezentowania bogów jako kumpli z sąsiedztwa, sprawdza się jedynie na krótką metę. Bogowie powinni być potężni i tajemniczy. Dobrym przykładem jest Technochłopiec. Dopóki wdycha ropusze opary na kanapie wirtualnej limuzyny, jest groźny, intrygujący. W miarę rozwoju fabuły, zostaje tylko wulgarny nastolatek ze szczerbą między zębami; nabzdyczony klaun, niezdolny do chwili koncentracji, którego jedynym zadaniem jest pokaz kolejnych fryzur i fatałaszków. Postać ciska się bez sensu, nie wnosząc niemal niczego do całej historii. Media jest wspaniała, tak jak Odyn, ale to jedynie garść obrazów, a nie spójna opowieść.

Podobny los dosięga pozostałych bogów, których wizje ratują jedynie umiejętności kreujących je aktorów.

Cień jest najsłabszym ogniwem widowiska. Jest po prostu nijaki. Rudy, wiecznie wkurzony krasnal, czy martwa żona, biją go na głowę. Wątki retrospektywne z jego udziałem to już typowy muł – scenariuszowy zapychacz pustki.

Pierwszy sezon jakoś się broni, ale drugi to w zasadzie powielanie gagów wyeksploatowanych do cna.