Obejrzałem wersję serialową. Szukałem filmów o lewicowym terroryzmie, wpisałem "Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny" dla strony Filmweb i wyskoczył na pierwszych miejscach. Tak na niego trafiłem.

Nie zawiodłem się, bo film znacznie rozszerza wiedzę historyczną z tematu lewicowego terroryzmu. Mamy przedstawione różne grupy, jak owy Ludowy Front Wyzwolenia Palestyny, Japońska Armia Czerwona czy Komórki Rewolucyjne w Niemczech Zachodnich. Jest też napomknięcie o Frakcji Czerwonej Armii w Niemczech Zachodnich. Chwilami gubiłem się w tej siatce powiązań, zwłaszcza pomiędzy krajami Bliskiego Wschodu. Nie jestem tylko przekonany co do „chorwackich bojowników”, którzy mieli się przyznać do ataku na samolot Jugosławii – o ile mi wiadomo, w latach 70. takich nastrojów separatystycznych Chorwatów w Jugosławii jeszcze wcale nie było, ani tym bardziej bojówek.

Co do samego Carlosa, to w filmie dość dobrze pokazano płynne przejście od bojownika rewolucji do płatnego najemnika, nie widząc dokładnej chwili kiedy to się stało. Ot, znak sierpa i młota po prostu zanika gdzieś w trakcie. Pieniądze za darowanie ministrów Arabii Saudyjskiej i Iranu wziął, ale jednak przekazał je wszystkie dla LFWP. Z drugiej strony, wiedział że akcja ma wymiar głównie finansowy, tj. wzbogacenie się Iraku dzięki podniesieniu cen ropy. A przecież Irak bynajmniej nie był państwem socjalistycznym rozumianym w kategoriach marksistowskich, był co najwyżej państwem arabskiego socjalizmu, idącego własną drogą poza orbitą Związku Radzieckiego czy Kuby. Być może to była właśnie ta chwila, czyli jeszcze podczas członkostwa w LFWP.

Co gorsza, film trochę słabo przedstawia stronę ideową dla przeciętnego człowieka. Żeby na ludnym tarasie widokowym, tak na bezczelnego wycelować z granatnika w samolot, to trzeba było mieć porządne jaja. Ktoś, nie będący w temacie wojny palestyńsko-izraelskiej, w ogóle nie zrozumie zamachów na samoloty cywilne Izraela.

Ogólnie trochę szkoda takiej postaci. Z ideowego bojownika stał płatnym najemnikiem, a po upadku Bloku Wschodniego zaczął stawać się terrorystą islamskim. Służby państw Bloku Wschodniego miały nosa, by jeszcze w latach 80. przestać go tolerować. Podobnie Libia, która przecież wspierała mnóstwo grub bojowych od Sandinistów przez Erytrejski Front Wyzwolenia po Frakcję Czerwonej Armii. Carlosa przerosło też poczucie własnej wyższości, czego przykładami były tranzyt broni przez Moskwę bez wiedzy KGB, poniżające traktowanie węgierskiego Urzędu Bezpieczeństwa czy pouczanie funkcjonariuszy Stasi. No i sposób obycia też ubliża ideałom rewolucji – luksusy, drogie alkohole, prostytutki itd. Z innym charakterem mógłby być na prawdę godnym bojownikiem antykapitalizmu.

W każdym razie film jest raczej dobrze zrobiony i dobrze oddaje fakty. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że prawdziwy życiorys Carlosa rzeczywiście bardzo dobrze sprawdzono i pokazano ówczesną sytuację geopolityczną. Warto poświęcić te 5,5 godz. na obejrzenie, nie dłuży się i przyjemnie się ogląda.