Wielki terrorysta, który spartaczył (on albo jego ludzie) wszystkie najpoważniejsze operacje. Jego atutem i kulą u nogi zarazem stał się rozgłos. Kierujący się marksistowskimi ideałami Marksista, który zaczął współpracę z Islamistami, kiedy grunt zaczął mu się palić pod nogami. Swojej najważniejszej misji nie wykonał, tylko wolał wziąć pieniądze. Wcale nie był taki wyjątkowy. Prawdziwy idealista zginąłby w walce z imperializmem, a nie brał kasę. Był taki sam jak inni, tylko stanął po przegranej stronie i jak zaczął tracić grunt pod nogami, to nagle zapomniał o ideach, w imię których był gotów z zimną krwią zabić. Oczywiście nie miało to nic wspólnego z tym, że rządy zaprzyjaźnionych państw dobrze go opłacały, podczas gdy obywatele socjalistycznych państw byli represjonowani i żyli raczej skromnie, a w niektórych krajach (jak np. Rumunia) w skrajnej biedzie.