Coś czuję, że tatuś Miguela jeszcze powróci. Całość ogląda się dobrze, nawet bardzo, ale tylko jeżeli przymknie się oko na naiwność scenariusza (zero konsekwencji za czyny) i otworzy serce na nostalgię i kulturę Okinawy.

Fakt da się to obejrzeć ciągiem ale tylko dla fabuły. Jeżeli chodzi o karate, które w całym tym serialu jest jako tło tła. Silver coś tam próbuje żeby to wyglądało jak normalny trening ale z dość marnym skutkiem (komendy nie są wydawane w języku japońskim a powinne) i to w serialu, w którym trzech aktorów trenowało karate w prawdziwym życiu to wręcz wygląda bardzo mizernie