I co wy na to?
W końcu odcinek, w którym było więcej Jeffa i moim zdaniem dobrze to zrobiło serialowi. Stęskniłam się za Wingerem, którego rola składa się z czegoś więcej niż 1-2 sarkastycznych uwag na odcinek.
Te iPady na kółkach czy jak się to zwie, to z jednej strony bezczelna reklama, ale z drugiej akurat w Comm potrafią to wkleić w treść na tyle dobrze (patrz np. Subway), że nie mam z tym problemu.
Fajne w miarę były interakcje Annie i Britty. Tego chciałabym więcej, chociaż może niekoniecznie na zasadzie takich prostych sprzeczności. Bo Britta to coś więcej niż przeciwieństwo Annie. Przynajmniej tak kiedyś było. Kierunek głupiutka imprezowiczka to jest pójście na łatwiznę i nie tworzenie postaci, a uzupełnianie grupy o cechy, których teoretycznie brakuje. Straszne co się z nią dzieje. Zainteresowanych odsyłam do pierwszego sezonu. To nie jest rozwój, sensowne zmiany, a napisanie bohaterki od nowa. Na dodatek zrobienie tego gorzej. Poważna rysa na sezonie i całym serialu.
Chang chyba przechodzi fazę depresyjną, bo aż żal na chłopa patrzeć. Tragiczny jest jak do tej pory. Nie chodzi o to, żeby mieć na powrót nadpobudliwego dyktatora, który próbuje wysadzić w powietrze szkołę, ale coś pomiędzy.

Ogólnie moim zdaniem w miarę solidny odcinek, przypadł mi do gustu bardziej niż czwarty. Ale jednocześnie... Hm... Meh.