A właśnie mi idealnie pasuje :) chociaż może faktycznie jest trochę mniej gburowaty, z drugiej strony, w książce Strike podobał się wielu kobietom, więc musiał mieć urok osobisty :)

Przez połowę pierwszego odcinka też niespecjalnie mi pasował, inaczej go sobie wyobrażałam. Ale właściwie z każdym ujęciem było lepiej. Ostatecznie przekonała mnie końcówka pierwszej scena z Tonym i tekst o matce. Niby pełen spokój, ale ciary przeszły po grzbiecie. Do tego ten chłopięcy wdzięk u potężnego, silnego faceta, powolne ruchy jak u nosorożca, który nie musi się spieszyć zazwyczaj, ale kiedy go przypili, gubi gdzieś swoją ociężałość i cholernie smutne spojrzenie, nawet gdy się uśmiecha. A wcale nie robi tego często, a przynajmniej tego nie zauważyłam :)

"tego ten chłopięcy wdzięk u potężnego, silnego faceta (...) cholernie smutne spojrzenie, nawet gdy się uśmiecha"


To samo zauwazylam. Tom ma wlasnie taki chłopięcy urok i piękne oczy po matce (też aktorce). Ogólnie ma bardzo sympatyczny wyraz twarzy. Chociaż nie jest jakimś typowym przystojniakiem to nie mozna mu odmówić urody i sekapealu.

Książki nie znam. Serial trochę sie wlecze, ale to typowa narracja u Anglików. Holiday Granger jest śliczna, a Toma uwielbiam chociaż wolę jak ma dłuższe włosy.

Do tego należy zwrócić uwagę na różnice w odbiorze typów osoby w Polsce i Anglii. Być może Tom Burke to jest typowy gbur i łoniogłowy w Anglii. :-)

Nie czytałam książek, a serial polubiłam właśnie z powodu dwójki bohaterów, do których poczułam niezwykłą sympatię.

Ja też nie czytałem ksiązek ale jest chenia pomiędzy dwójka aktorów. Wydaje mi się że Burke pasuje do roli. Jest w nim coś z postaci z amerykańskich kryminałów trochę Marlowe. To biuro w którym często śpi to jakaś zapyziała dziura. Może nie trzyma flaszki w szufladzie z aktami jak to robią jego jankescy koledzy po fachu.

Tom Burke jest ponoć chrześniakiem Alana Ricmana, a pani Rowling bardzo lubiła Pana Ricmana. Więc może nawet sama naciskała żeby zatrudnić akurat jego.