Jedyne za co można kochać Brytoli to ich wspaniały, aczkolwiek nie przez wszystkich rozumiany, ciężki cyniczno-ironiczny humor. Ile bym dał jednak za to, żeby Polacy potrafili z takim przymrużeniem oka spojrzeć na swoją historię: wszak mamy w tym serialu przekrój epok: od późnośredniowiecznej monarchii z jej wszystkimi absurdami (smaczki: proces o czary, parodia fabuły Makbeta), renesans elżbietański w krzywym zwierciadle (znów sprowadzenie ad absurdum wielkich podróży morskich, Elżbieta jako rozkapryszona panna), era ewolucji monarchii parlamentarnej za regencji Jerzego IV (nie wspominając o absurdach wczesnej demokracji brytyjskiej z XVIIIw.) i na deser moim zdaniem najlepsza część czyli absurdalna wielka wojna na froncie zachodnim.

A teraz czy wyobrażamy sobie taki humor w polskim wydaniu:
- czy potrafilibyśmy śmiać się z absurdów naszej własnej historii od Rzeczypospolitej Obojga Narodów z jej hybrydowym systemem feudalno-republikańskim, przez romantyczne uniesienia kosztujące życie tysięcy naszych rodaków po wreszcie historię najnowszą?
Nie chcę odpowiadać kategorycznie, ale coś mi się wydaje, że jeszcze przez długie lata nie będziemy potrafili śmiać się z siebie w takim stylu.
Za dużo kompleksów...