Petli przerwac sie nie da

Ale pętlą jest tylko świat Marty i Jonasa, a świat 0 jest linearny. Ja to tak zrozumiałam

No tak

Również byłem przekonany że tak się stanie a tu taka niespodzianka... Gdyby oni spowodowali ten wypadek to dałbym 10/10 temu serialowi

Również ciekawym zakończeniem byłby reset pętli, czyli ostatnią sceną była by scena samobójstwa Michaela z pierwszego sezonu. Wtedy oglądając serial drugi raz wydarzyło by się to samo - pętla

a ja bym obniżył ocenę. Według mnie finał jest trochę zaskakujący, ale idealny. Nic ciekawszego tu się nie da wymyśleć w nawiązaniu do całości.

miałem taką myśl przez moment, ale szybko wyparowała. W ogóle jak tak dalej stali na jezdni przez moment załączyła mi się głupia myśl 'zaraz trzepnie ich ciężarówa' jak w tandtetnym Oszukać przeznaczenie ;). a tak na serio końcówka jest ciekawa. W sumie taka smutna ze szczyptą refleksji i nadzieji, że może jednak ich światy na swój sposób nie zniknęły całkowicie, że gdzieś tam znowu się odnajdą w tym nowym głównym świecie - nawiązanie do sceny gdy widzą się jako dzieci. Trochę zaskakująca, bo każdy by chciał happy endu, a tu tak neutralnie i nostalgicznie. Dobry serial bo zostaje w pamięci, a to już dużo. Bardziej mi pozostał w pamięci niż Dom z papieru, który też ciekawy aczkolwiek standardowo 1sze sezony najlepsze.

ja ogólnie odniosłem wrażenie, że ostatni odcinek sezonu 3 został zmieniony względem pierwotnej wersji zamierzonej przez twórców.

świat Jonasa = świat A
świat Marthy = świat B
świat Tannhaus = świat C

każdy z nich jest "okręgiem", wszystkie okręgi łączą się w jednym punkcie, ale każdy z nich ma inny okres obrotu.
świat A ma okres obrotu 1, świat B ma okres obrotu 2, natomiast świat C 3.
przez co, Martha ze świata B 1 raz ratowała Jonasa (żeby ten zginął) i 1 raz nie ratowała.
w tym samym czasie Jonas i Claudia ze świata A przeżywali wszystko co okrążenie, a Jonas i wszyscy w świecie B co 2 okrążenia.

stąd prosto płyniemy do tego, że co 3 razy Jonnas w wersji stary Adam wyjmował naboje i nie zabijał Marth, przez co ona była taka zaskoczona, bo żadna z jej wersji tego nie pamiętała. Nie mogła pamiętać skoro jej świat powtarzał się w cyklu 2.

Podpowiedź: sezon 3 odcinek 5. dowiadujemy się od Tannhaus, że ciała córki nigdy nie odnaleziono.

fakt: determinizm działa w ten sposób, że cyklu nie da się przerwać. raz ruszony może mieć różny okres powrotu do punktu początkowego. przykładowo w świecie A to 1, bo tam było "prosto". mieliśmy do czynienia z 4 wymiarami. Świat B to interakcja dwóch światów, przez co powstał 5 wymiar. Nie da się powiedzieć, co było początkiem, nie ma i nie będzie końca.

wydaje mi się, że Netflix dał nam lekko strawne, przyjemne zakończenie "Hollywood". niestety nie klei się ono z wydarzeniami przedstawionymi w serialu aż do ostatniego odcinka + teoriami na które powoływano się w trakcie serialu.

sad but true.
Marek Tannhaus i Sonja giną przez Jonasa i Marthę. ratują ich córkę.

1. Wnuczki Tannhousa nie odnaleziono, bo musiały się o to zapewne postarać Charlotte i Elisabeth, by zrobić miejsce dla małej Charlotte. W świecie 0 ciało wnuczki zapewne zostało odnalezione (czy gdzieś jest podane inaczej?).
Swoją drogą, czy ktoś zauważył, że ten Tannhaus, w przeciwieństwie do swojego oryginału, jest pogodzony z losem i pozbawiony silnych pragnień? Wszyscy dookoła wydają się szamotać, a on sobie spokojnie siedzi i dłubie i jest szczęśliwy. Tak obojętny, jakby jego żałoba została wyssana przez ten świat?
2. Wygląda zgrabnie, ale skąd wziąłeś te momenty obrotowe? Przecież one nie mają żadnego uzasadnienia w fabule. Eva jest zdziwiona decyzją Adama, bo gdy była młodsza, Adam zabił jej starszą wersję. Jest dogłębnie przekonana, że Adam będzie, jak zwykle, podążał szlakiem wyznaczonym przez pętlę, tymczasem on postępuje samowolnie i przerywa pętlę. Pętla nie musi już być utrzymywana, ponieważ wreszcie znaleziono sposób na jej przerwanie. Zauważ, że gdy Eva się o tym dowiaduje, nie próbuje tego powstrzymać, bo sama już ma dość pętli.

Przyznaję, oglądając tego się spodziewałam (fatalizm greckiej tragedii), ale wtedy co by się stało z Martha i Jonasem? To już by była karykatura (i naprawdę zakończenie rodem z Oszukać przeznaczenie). Tymczasem mamy okruch ludzkiego życia, który został zmieniony dzięki determinacji i niezmierzonemu ogromowi motywacji płynącej w głębi uczuć Zegarmistrza do swojej rodziny. Jego żałoba była tak głęboka, że stworzyła i napędziła dwa universa (zauważcie, co jest zresztą powtarzane przez cały serial, że wszyscy są niewolnikami własnych bardzo silnych pragnień - coś, czego świat 0 zdaje się nie mieć). Piękne, choć smutne.

A mnie się podoba takie. Dwoje nieszczęśliwych ludzi napędzających nieszczęście innych. Cykl po cyklu. Straszny dramat.
Takie zakończenie, jakie pokazano daje nadzieję. Na normalność. Dla tych, którzy żyją w tym świecie bez pętli.

Przeszło mi to przez myśl. Miałoby to na pewno większy sens niż to co pokazali.