Obejrzałam bez większych emocji, byłam ciekawa narracji jaką stworzą twórcy tego serialu. I mam podsumowanie - Amercian Dream wersja brytyjska, czyli ciężka praca, od zera do bohatera, daj z siebie wszystko, a osiągniesz cel, nigdy sie nie poddawaj itp. Wszystko jest bardzo sprawnie wyreżyserowane, a David ma zrobione włoski i brwi i brodę. Są te wszystkie telewizyjne zabiegi typu: spotkania w domach tych chłopaków, jakieś rozmowy z rodzicami, gadki motywacyjne, odkrywanie innych talentów zawodników. Jakoś da się uszyć z tego kilka odcinków. Nie porwało mnie, również dlatego że chłopcy (zawodnicy) są bardzo zmieszani, nienaturalni przed kamerami, widać że to ich dużo kosztuje. Zmontowane jest to tak, że nie wiem które reakcje są na co. Czuć małą manipulację ^^ Fajne jest to, że sam serial promuje piłkę, mocno podkreśla istotę grupy i psychiki w sporcie, ma PRZEPIĘKNE zdjęcia i jest sprawnie zmontowany. Ale emocje jak na grillu u cioci Haliny. David bardzo sympatyczny się wydaje, ale to może się tylko taki wydaje, nie wiem, nie znam człowieka ;)