Wszystko byłoby ok, gdyby bohaterki zamiast 25 lat miały 19-20 i dopiero wchodziły w jakiekolwiek dorosłe życie. Ja też byłam głupia, jak miałam 25 lat, ale one są po prostu dramatycznie niedojrzałe, do tego stopnia, że bardzo ciężko z nimi sympatyzować, biorąc pod uwagę, że to nie są już licealistki. Takie problemy i nastawienie do życia ma się (ewentualnie), gdy się kończy szkołę, a nie gdy się już cokolwiek pożyło na tym świecie.

No i tak: wszystkie bohaterki mają swoje wady, zalety, cechy irytujące, takie które bawią i takie z którymi możesz się utożsamić.

Ale główna bohaterka jest po prostu straszna. Roszczeniowa (ma pretensje do rodziców, jak śmieli przestać łożyć na jej utrzymanie- zdrowej, dorosłej kobiety), jest głupia i pieprzy jak potłuczona. Naprawdę doceniam pomysł na serial, ale za każdym razem, kiedy Hannah grana przez Lenę Dunhan zaczynała gadać czułam się skrajnie zażenowana... gdybym miała taką przyjaciółkę, to pomogłabym jej poszukać dobrego psychologa, ewentualnie psychiatrę, bo jest NIE DO ZNIESIENIA, po czym ewakuowałabym się jak najszybciej. Ta dziewczyna ma nastawienie do życia i przemyślenia godne 16-latki z problemami, a nie dorosłej kobiety...