Dla wielu będzie to podróż sentymentalna bo cieszy oczy widok kaset video, walkmana, tamagotchi oraz gry w zośkę. Dla wielu, którzy mieli okazję w tych czasach chodzić do polskiej szkoły na tym skończą się porównania. Pojawiają się zarzuty o to, że lata 90te to tylko słabe tło a wątki zbyt współczesne. Czy aby na pewno? Odkrywanie swojej orientacji, seksualności, pierwsze miłości, rozstania, poważne kłótnie z rodzicami o niezależność, przyjaźnie i marzenia nie powinny być obce dzieciakom tamtej epoki, prawda? Czy rodzice samotnie wychowujący swoje potomstwo mają teraz łatwiej? Czy Kate odkrywająca swoją orientację byłaby obecnie mniej zagubiona? Czy powiedziała by o tym ojcu? Czy rozstania teraz bolą mniej a w szkole nie istnieje już przemoc? Chciałoby się powiedzieć, że teraz wszystko jest lepiej. Technika poszła do przodu, ale patrząc tutaj na komentarze o promocji homoseksualizmu widzę, że mentalność i zacofanie intelektualne bez zmian. Szkoda. Serial jak najbardziej polecam. Aktorsko dzieciaki dają radę. Na początku drażni trochę główna bohaterka, ale po głębszym zastanowieniu na świecie istnieją aż tak wycofane, skrępowane dzieciaki z jedną miną ;) Serial przyjemny i lekki w odbiorze. Nie nudziłam się :)