Pozytywy:

- o ile trzeci sezon był niemal kompletnie oderwany od dwóch poprzednich i można było momentami odnieść wrażenie, że bohaterom wykasowano pamięć, o tyle w tym nie brakuje nawiązań do poprzednich sezonów, co jest dużo naturalniejsze
- jak zwykle ciekawie poprowadzona fabuła, umiejętnie stopniowane napięcie, dobre wyważenie proporcji między wątkami sensacyjnymi i scenami obyczajowymi
- całkiem realistycznie przedstawiona sytuacja Ajuba. Przy okazji poprzednich sezonów narzekano czasem, że Palestyńczycy zbyt łatwo dają się tu zastraszać i łamać, choć prawda jest taka, że generalnie ludzie dość łatwo ulegają groźbom, a jeszcze łatwiej brutalnej przemocy. Podobało mi się, że zarówno przyjaciele Ajuba, jak i on sam są święcie przekonani, że nawet na torturach będzie mężnie milczał, po czym okazało się, że rzeczywistość skrzeczy
- dobrze obsadzona aktorka w roli Mai
- dużo zgrabnych małych i dużych pomysłów (palestyńska drama pt. „Hamas kradnie naszego męczennika”; scena, w której partnerki izraelskich komandosów debatują nad tym, na którego kolegę z oddziału powinny wymienić swojego faceta, kiedy ten już zostanie odstrzelony itd.)

Negatywy:

- podtrzymano irytującą tradycję, w myśl której Palestyńczyk wybrany na szwarccharakter sezonu obowiązkowo musi zginąć w przedostatnim lub ostatnim odcinku. Serial robi się przez to zbyt przewidywalny
- to pierwszy sezon, w którym nie zginęła żadna ważna postać po stronie żydowskiej (a przynajmniej nie możemy być tego pewni ze względu na otwarte zakończenie), co też nie wpływa dobrze na dramaturgię fabuły
- naczelny terrorysta sezonu chyba najbardziej sztampowy i najmniej kreatywny jak do tej pory

Uwagi na marginesie:

- nie wiem, czemu Ajub jest taki rozczarowany Omarem – w końcu wychował przyszywanego arabskiego synka na swój obraz i podobieństwo, taka sama bezduszna szuja jak i sam Ajub
- złośliwi twierdzili, że to chyba nie jest serial Netflixa, bo nie ma w nim ani jednego geja – koniec końców pojawili się nawet dwaj, aczkolwiek przedstawieni w taki sposób, że trudno to uznać za tzw. „promocję LGBT”
- jakim cudem nowa komandoska i Doron znają się 20 lat? Na pewno nie z pracy, chyba że zaczęła latać z kałachem jako szesnastolatka
- Ajub mógł sobie darować tę rehabilitację w sezonie 3, bo nie dość, że omal przez nią nie zginął, to jeszcze w sezonie 4 i tak się musi z laską przeprosić. Najgorzej wydane szekle ever.

Mam nadzieję, że doczekam się sezonu 5.