Czytałem część komentarzy. Wygląda na to, że dla większości ludzi realia funkcjonowania pomocy społecznej i grup społecznych z powodu, których taka pomoc powstała są całkowicie obce. Jedni piszą, że to bajka, drudzy, że fikcja, trzeci, że tak przecież to nie funkcjonuje, czwarci, że niemożliwe, by w urzędzie pracowało tylu idealistów.
.
Przede wszystkim trzeba pamiętać, że ów serial zaczyna się od powodzi, która miała miejsce w 97 roku. To są czasy PRZED przystąpienie Polski do UE, przed niebotycznym rozrostem papierkologii i biurokracji, przed zamianą człowieka w numerek i przed wejściem w życie ochroną danych osobowych.
.
Jako dzieciak mieszkałem we Wrocławiu w zasadzie do 11 roku życia dokładnie do 97 roku. Ten serial mnie po prostu zmiażdżył, bo jest absolutną kalką rzeczywistości w jakiej funkcjonowałem w tamtym okresie. Romskie getta, patologie polskich rodzin, alkohol, papierosy, narkotyki, bieda, nędza, ludzie wyłudzający zasiłki, dzieciaki kradnące co popadnie, by kupić pierwszy telefon. I mówię to absolutnie poważnie to właśnie tak wyglądało.
.
W tamtym czasie w OPS był nazwą równie rozpoznawalną jak dziś MOPS. Pamietajcie, że minęło bez mała prawie 25 lat. To szmat czasu. W OPS pracowało wielu idealistów. To była praca wymagająca ogromnego poświęcenia i nieprawdopodobnej wytrzymałości psychicznej. Ja wiem, że dla wielu to może być bajka, fikcja etc. ale w tej pracy wytrzymują tylko ludzie posiadający niełamliwą psychikę. Ich "klienci" są często roszczeniowi, agresywni, odrzucają pomoc, są niezdolni do normalnego funkcjonowania. Trzeba sobie z tym jakoś radzić. Tam nie ma idealnych rozwiązań, a nawet małe sukcesy jak spotkanie ojca z dziećmi mimo że wiesz, iż i tak będzie źle, radują jakby się Pana Boga za nogi złapało.
.
Najgorsze w tym wszystkim jest to, że komentarze pod tym serialem pokazują, że zycie tych ludzi odbywa się jakby w równoległej rzeczywistości. Jest ODSEPAROWANE w sposób całkowity i absolutny od życia tych, którzy mają pracę, którym się powiodło i którzy jako tako sobie w życiu poradzili. Stąd biorą się opinie jakoby serial był sielanką. Te historie dla żadnego z tych bohaterów nie są sielanką, wprost przeciwnie, oni może i wglądają na idealistów, ale ich praca zżera ich wewnętrznie. Po latach każdy z nich zostaje tak nieprawdopodobnie poobijany, że trudno byłoby to sobie wyobrazić komuś spoza tej rzeczywistści.
.
Bardzo ciekawym smaczkiem jest basen, w którym pływa Wiktor. Zauważcie, że zawsze pływa sam, w pół mroku. Strzelam, że jest to metoda na oczyszczenie się z szamba w jakim pływa się na co dzień. Jakoś trzeba sobie radzić.
.
Wychowywałem się w tamtych czasach, w tym samym mieście. Patologie dokładnie tak wyglądają. Tak i jeszcze gorzej. Byłem świadkiem picia, ćpania, bicia, maltretowania. Widziałem dzieci dojrzalsze od dorosłych, dorosłych nie potrafiących dźwigać życia, dzieci tęskniące do rodziców, którzy je krzywdzili itd.