Wszyscy narzekają, że pracownicy MOPS w serialu przypominają bohaterów Disneya, więc może to dobrze, że raz dla odmiany pokazali jak tracą cierpliwość, są rozdrażnieni, łamią przepisy itp. Dla obu dziewczyn w tym momencie priorytetem był chłopak, który stanął nad krawędzią, może Mika doszła do wniosku, że nie ma wyjścia i musi ojcem w taki brutalny, ale skuteczny sposób potrząsnąć?
Nie jestem przekonana, czy ten człowiek cierpiał rzeczywiście na depresję kliniczną. Może to były tylko stany depresyjne/przeddepresyjne (nie jestem psychologiem, więc nie wiem, czy posługuję się właściwą terminologią). Jest coś takiego, znam to z najbliższego otoczenia i faktycznie czasami potrzebny jest silny impuls, żeby człowieka wyrwać z takiego otępienia.
Na autentyczną, nie leczoną farmakologicznie depresję takie "weź się w garść" rzecz jasna nie zadziała.

Co do samego odcinka - wspominałam już o tym, ale nieodmiennie fascynuje mnie jak oni dobierają tych młodych aktorów (często dzieci), a potem z nimi pracują i wydobywają niesamowicie naturalne reakcje? Ta dziewuszka, która grała ciężarną nastolatkę, wygrała zresztą casting do jednej z głównych ról w filmie "Miasto '44" (o powstaniu warszawskim), obu ojców kojarzę z trzecioplanowych ról w "Czasie honoru", Dorotę Kolak uwielbiam od dawna.

Nie miałam oglądać tego serialu, ale z ciekawości obejrzę pierwszy sezon i zarzucę tematem na fw. Jestem pracownikiem socjalnym i pierwszy odcinek sprawił, że łapki mi opadły... Pokazali naszą pracę jako coś innego, niż jest w rzeczywistości, ale w sumie nie lubię oceniać seriali po jednym odcinku, więc obejrzę więcej.
Mogę tylko powiedzieć, że żaden, ale to żaden dyrektor opsu nie zrobiłby z siedziby ośrodka hotelu, bo zostałby od razu zwolniony. Obejrzę kilka odcinków i się wypowiem :)