Trafiłem na ten polski serial przypadkowo. Właściwie "potknąłem się o niego" przeglądjąc znany serwis VOD. Ten serial był schowany pomiędzy zagraniczne produkcje, takie kolorowe, czasem radosne, błyszczące, hałaśliwe . Był dla mnie anonimowy. Po pierwszym odcinku pomyślałem że oglądnę jeszcze tylko jeden dla gry Dorocińskiego. A potem oglądałałem i płakałem. W duszy i dosłownie. To nie jest serial dla przypadkowego odbiorcy. Ogrom problemów społecznych i osobistych poruszanych w serialu jest przytłaczający ale zakończenia odcinków dają nadzieję że w ludziach jest dobro, które warto dostrzegać. I że są ludzie, którzy czasem zawodowo a czasem bezinteresownie niosą pomoc innym. Ja oceniam bardzo wysoko ten serial. A każdy odcinek stanowi osobną "lekcję wychowawczą". Polecam gorąco. Ale nie na romantyczny wieczór!!