Kocham ten serial i jestem wściekły na szefostwo ABC, które z powodu niewystarczającej oglądalności, zdjęło go z anteny po dwóch krótkich sezonach (serial w sumie ma zaledwie 22 odcinki). Stokrotki to przecudne połączenie baśni, musicalu, kryminału, komedii, opowieści miłosnej i horroru. Jedyne w swoim rodzaju, niespotykane i niemożliwe do podrobienia. Serial, który bawi inteligentnym humorem, wzrusza niebanalną historią, trzyma w napięciu dzięki wciągającym zagadkom, śmieszy niezwykłymi sytuacjami i poprawia humor jak żaden inny.

Druga seria kontynuuje wątki znane z pierwszych dziewięciu odcinków, ale o wiele bardziej skupia się na głównych bohaterach, wydłużając ich historię na cały sezon, w związku z czym każdy kolejny epizod jest logiczną kontynuacją poprzedniego. Mamy więc tu bojącą się zdradzić tajemnicę Olive, Neda, który zastanawia się czy nie zrezygnować z niezwykłego daru, Chuck starającą się żyć samodzielnie i normalnie, oraz poszukującego swojej zaginionej córki Emersona. Co ciekawe tym razem dalsze postacie okazały się być o wiele bardziej ciekawe niż główna para, która jest niestety zbyt mało wyrazista i konkretna. Prawdziwym hitem tego serialu jest gburliwy Emerson (Chi McBride) oraz przesympatyczna i cholernie utalentowana Kristin Chenoweth (serialowa Olive). To w większości dzięki nim ten serial jest niezmiernie zabawny.

Podobnie jak w poprzedniej serii tak i teraz w każdym odcinku bohaterowie muszą rozwiązać jakąś niebanalną, zakręconą zagadkę kryminalną. I tu kolejny ogromny plus - nie dość, że sceneria i postacie każdej zbrodni są nietypowi - cyrk, restauracja chińska, dom handlowy, klasztor, pasieka, park wodny, latarnia morska, konkurs na najlepsze ciasto, występ magików - to jeszcze rozwiązanie każdej jest naprawdę zaskakujące i za każdy razem bardzo ciężko wpaść na to kto jest winny. Dzięki temu serial nie nudzi i autentycznie wciąga. A na dodatek historia każdego morderstwa ma bezpośrednie odniesienie do sytuacji naszych bohaterów. Cudo!

10/10