Uważam, że oba sezony trzymają "ok" poziom. Osobiście wolałam pierwszy, który miał bardziej "społeczny" charakter. Drugi był kryminałem z jakąś pato love story pomiędzy Rayem i Renee( osobiście wolę ich osobno), których było zdecydowanie za dużo. Zgadzam się z tym, że ucieczka młodej była kompletnym absurdem. Zirytowało mnie to strasznie. Zrobili wszystko aby złapać ją w tym autobusie, po czym praktycznie puścili ją wolno. Niechlujstwo. Nie zgadzam się z tym uwstecznieniem Jackie. Od początku drugiego sezonu czułam, że nie wyjdzie z nałogu. Za bardzo się na nim "wychowała". Poza tym, jeśli nie możesz na nikim polegać- trudno sobie poradzić. Nałóg starała się zastąpić pracą i seksem ale nie wyszło. Jej trzeźwość była kompletnie zależna od tych dwóch czynników, a to niestety tak nie działa. Postać, którą, osobiście lubiłam. I która według mnie tak naprawdę się rozwinęła- tylko niekoniecznie pozytywnie. Wątki Osito i Alana całkiem na plus. Dobrze się to oglądało. Frankie... Na tym samym poziomie co Ray i Renee. Ten trójkąt mnie męczył niesamowicie. Lepiej było jak się wszyscy nienawidzili i każdy grał w swoją grę. Wtedy wydawali się mądrzejsi. Pod koniec sezonu- nie wiem jak postać Frankiego- jako gangstera, może być brana poważnie. To było karykaturalne. Nie wiem co będzie z trzecim sezonem, mam nadzieję, że się uda bo tak naprawdę czekałam na te odcinki. Szczerze- chcę, żeby Alanowi i Jackie wyszło w życiu. Naiwne i się nie spełni, ale co mi tam ;)

Ten serial ma same toksyczne relację, to raz. Dwa, wychodzi na to, że jak jestes uzalezniony, to się zawsze stoczysz. A ludzie dookoła Ciebie to źerujace swinie.
A odcinek 10? Leslie wraca do Jackie, żeby 10 min później zwalic na nią? Mimo, ze to ona jest bardziej doswiadczona, a J jest na okresie probnym?
Gdzie jakis psychology policyjny? Hr? Gdzie testy dna, kiedy nie masz glowy i dłoni?
Ten serial jest beznadziejnie napisany, mimo, że ma potencjał i swietne aktorki.