Wyobraźcie sobie American Psycho, ale w wersji anime, i zamiast fenomenu yuppie z 20 wieku, pustych materialistów mających obsesję na punkcie tego jak są postrzegani, macie estetów pragnących ujrzeć piękno niedoskonałości i mających obsesję na punkcie ceremonii herbaty. Tak, dokładnie, ceremonii herbaty, W feudalnej Japonii 16 wieku, ludzi tam zamieszkujących ogarniała wszechobecna mania na temat estetyki czajniczków do herbaty, misek, słoików etc. Dziwnym jest nam z początku to zrozumieć, ale taka była ich kultura, i gdy zagłębiamy się coraz bardziej w ich historię, powoli zaczynamy dostrzegać, że jest rzeczywiście coś pięknego w tych codziennych rzeczach które na codzień nie zwracają naszej uwagi.

Anime to jest bardzo wierne temu jak miała się historia tamtego czasu. Prócz kultury Japończyków jest nam także ukazany wierny przebieg wydarzeń oraz prawidłowe odwzorowanie postaci historycznych, takich jak: Oda Nobunaga, Hideyoshi Hashiba, Mitsuhide Akechi. Więc jeśli ktoś się obawia o plamienie historii, będzie mógł spać spokojnie.
Anime to łączy wiele różnych wątków. Wojna, spiski polityczne, zdrady, estetyka, herbata. Ale jeśli ktoś podchodzi do tego anime z zamiarem ujrzenia szybkiej akcji i gore, może się zawieść. Nie oznacza to, że tego tam brakuje, lecz jest ono pokazane w bardziej wysublimowany sposób, i zamiast na ścieżce wojownika, więcej czasu spędzamy na ścieżce estety.
W historii tej naszym głównym protagonistą jest Sasuke Furuta, jeden ze wspomnianych wcześniej estetów zafiksowany na punkcie tychże właśnie przedmiotów codziennego użytku. Sasuke jest estetą na usługach słynnego na cały świat Ody Nobunagi. Sasuke jest zmuszony do połączenia dwóch ścieżek jednocześnie. Pełni funkcję wojownika dla swego przywódcy, ale równocześnie kultywuję drogę estety, najbliższe mu sercu zamiłowanie. W trakcie, Furuta poznaję wiele innych postaci w tym współczesnego mistrza ceremonialnego przyrządzania i picia herbaty, Sen-no Rikyū, którego zostaje uczniem. Poznaję w ten sposób wszelkie tajniki dotyczące ścieżki niedoskonałości, których zgłębienie możliwe jest tylko dla wybranych, choć nie jest to i w tym przypadku prosta droga przed siebie.

To anime to prawdziwy ukryty diament, i choć wiem, że ludzie lubią używać tego wyrażenia nadmiar często, to w tym przypadku jest ono jak najbardziej uzasadnione. Choć podszedłem do tego anime poważnie, mając wrażenie, że na takie się kreuje, była to jedna z najlepszych komedii jakich zaznałem w tym medium. Połączenie poważnych wątków pokroju wojny, podbojów, samurajów, przeplata się w płynny sposób, z głupkowatym niekiedy, sposobem bycia Furuty i jego komicznego zamiłowania do prostych wzorków na misce do herbaty. Jest to jedno z tych anime, które wiem, że w przyszłości na pewno obejrzę ponownie.