Monolog wewn to filmowe i książkowe pójście na łatwiznę. Cała zabawa w tym, by historię, motywację i bohatera pokazać bez tego środka, który wszystko spłaszcza i wykłada jak kawa na ławę. Na tym polega ambitne kino i literatura, by nie dawać narratora który wszystko ładnie klaruje bez przestrzeni na interpretacje

Gdyby tak było to mielibyśmy same ambitne filmy, bo monolog wewnętrzny/narrator nie jest używany. Jednak wbrew twojej tezie nie gwarantuje to żadnej jakości.

Nic takiego nie napisałem :) nie ma gwarancji, pewnie. Ale z monologiem wewnętrznym ciężej o "ambicje". W tym filmie by to bardzo przeszkadzało, gdyż cała tajemnica tkwiła w tym, co się dzieje "w Kanii".