Jak dla mnie ten serial to studium osobowości z pogranicza. Nasza zwariowana Patty zachowuje się jak skrajna bordenka, ale aby to potwierdzić nie będę tutaj odwoływać się do bezpośrednich wydarzeń, aby nie psuć serialu. Zresztą kto obejrzał, będzie wiedzieć o jakie momenty chodzi.

Patty działa w impulsywny sposób pod wpływem emocji, tylko po to aby coś uzyskać, bądź kogoś celowo skrzywdzić, manipuluje ludźmi doprowadzając do tego że uciekają od jej toksyczności. Doprowadza do okropnych sytuacji, tylko po to aby chwilę po tym znienawidzić siebie, co zaraz przeradza albo w destrukcyjność wobec samej siebie, bądź innych. Wciąż pogrąża się w tym chaosie wiecznego usprawiedliwiania się i szukania wsparcia w swoim szaleństwie, tylko dla tego że nie radzi sobie w tymi skrajnymi emocjami, które targają jej życiem (nie dziwię się, że twierdziła że czuje się jak opętana). Raz czuje się wszechmocna, jakby nikt i nic nie mogło jej stanąć na drodze, a za chwilę zapada się w sobie rujnując wszystko co zdobyła i czasem myślę, że celowo, bo w głębi siebie nie czuje, że zasługuje na cokolwiek dobrego.
Jest podatna na zaburzenia innego typu, w tym przypadku zaburzeń odżywiania się, co jest typowe dla osób z pogranicza i obżera się tylko z jednego powodu, aby siebie zniszczyć, skrzywdzić jeszcze bardziej w ramach kary. Chętnie podejmuje inicjacje seksualne, widać to zwłaszcza na początku serialu, traktując to jak sposób rozwiązywania dorosłych problemów.

I tak pisać mogłabym w nieskończoność, odwołując się do jej dzieciństwa, skrajności swojej matki, wplątywania się w niebezpieczne relacje, wyuczonego egoizmu i tak dalej. Zresztą sam Bob w pewnym momencie mówi, że jedyny problem jaki ma główna bohaterka to zaburzenia osobowości i nic więcej nie musimy wiedzieć na temat Patty, tak aby lepiej zrozumieć zamysł serialu i ją samą.