Serial sam w sobie rewelacyjny. Niezwykle zgodny (o tyle, o ile to możliwe) z tym, co wydarzyło się naprawdę. Widać, że w tym względzie reżyserzy i scenarzyści bardzo się przyłożyli, korzystając z pomocy obytych ze źródłami hiszpańskich historyków.
Wielka szkoda, że nie można kupić wszystkich trzech sezonów na DVD z angielskimi napisami. Hiszpanie podeszli do tego tematu z niezwykłą i zadziwiającą wręcz ignorancją, wydając serial na płytach jedynie z hiszpańskimi napisami dla niesłyszących. No, błagam, ludzie.
Co prawda, nie uważam, żeby Michelle Jenner była najlepszym wyborem, jeśli o Izę chodzi. Lubię babkę, ale to nie jest to, moim zdaniem. O wiele bardziej do gustu przypadł mi Rodolfo, jako Ferdynand, już abstrahując od tego, że król nie był aż tak pociągający.
Natomiast strasznie pojechali z doborem aktorów, wcielających się w role dzieci Królów Katolickich. Głównie chodzi mi o to, iż mówi się, jaki to ten serial jest akuratny, a na małą Izabelę z Austrii (jedną z kilku) wybierają dziecko o śniadej cerze. Kolor włosów Katarzyny Aragońskiej i Marii Aragońskiej jest trudny do określenia, ale na pewno nie zbliżony nijak do oryginału. Generalnie to nie czepiam się takich pierdół, ale drażnią mnie takie przechwałki, gdy dobór niektórych aktorów, to kompletny fail.
Plus za przewspaniałą Irene Escolar, jako Joannę Szaloną (aczkolwiek zbyt egzaltowaną i nazbyt zwariowaną), makiawelicznego Carrilo i całkiem fajnego Ferdka.
No i pochwały za przepiękne kostiumy, zgodne z duchem epoki, a także realne wnętrza, w których kręcono.
Generalnie 9/10.