Co jest z tymi gliniarzami nie tak? Ona ma dwójkę dzieci i praktycznie żadnym z nich się nie opiekuje? Córka(?) wychodzi z więzienia i zapewne tam wróci, synem opiekuje się dziadek. Jej policyjny kolega też ma syna, który wychowuje się w szemranym towarzystwie. Czyli co, rośnie kolejna patologia bo stróże prawa nie mają czasu dla własnych dzieci? Przyznam, że dość pobieżnie oglądałam ten serial stąd pytanie.

To częste w serialach kryminalnych z tego typu bohaterami - zaangażowanymi w pracę kosztem życia prywatnego, z niezbyt wesołą przeszłością/ dzieciństwem, żyjących w pojedynkę. Bohaterka The Killing miała podobną sytuację ze swoimi dziećmi.
SPOILER: Nurmi w ogóle nie chciał byc ojcem, zresztą jak się na końcu okazało, ten chłopiec wcale nie był jego biologicznym dzieckiem. On po prostu próbował przez jakiś czas wyprzeć fakt jego istnienia ze świadomości, nie wiedział przy tym, że dziecko wychowuje się w środowisku narkomanów, bo jego matka przecież była czysta, jak do niego przyszła powiedzieć mu, że ma syna. Więc wypierał ten fakt, dopóki matka chłopca nie okazała się zamieszana w sprawę, którą prowadzili (i w końcu zmarła), wtedy zrozumiał, że jest jedyną osobą, która może uratować chłopca przed paskudnym losem.

To już taka maniera, szczególnie w kinie skandynawskim że bohaterzy są pracoholikami kosztem własnych dzieci i rzecz jasna muszą być samotnymi rodzicami. Rzadko się uśmiechają albo wcale, klimat lodowaty, w przeciwieństwie do bohaterów Agaty czy pana Columbo. Taki schemat:) Dzięki, właśnie dzisiaj skończyłam ostatni odcinek.