Początkowo po obejrzeniu tego serialu miałam zdanie, że nie wiadomo skąd wziął się ten pomysł i dokąd on zmierza. Jednak po dłuższym namyśle, patrząc przez pryzmat innych europejskich nie angielskojęzycznych seriali Netflixa (DARK, The Rain, Ragnarok) stwierdzam, że serial jest naprawdę niezły. Nie wszystko musi być takie jak w amerykańskich sit comach; wiele przedstawionych w tym serialu kwestii opiera się o kulturę danego miejsca czy narodu. A co wiem o Islandczykach? Osobiście, niewiele. Jednak pamiętam, że równie sceptycznie oceniłam pozostałe wyżej wymienione seriale, a dopiero po zgłębieniu tematu i popatrzeniu na nie przez pryzmat odmienności kulturowej i podejścia do życia udało mi się je lepiej zrozumieć i uczciwiej ocenić. Oczywiście, nie twierdzę, że każdy z nas tak ma; ja sama przyznaję się do pewnych braków kulturowych. Bardziej obiektywnie, czego nie można odmówić Katli to atmosfery, fantastycznych scenerii oraz utrzymaniu w ciągłym suspensie. Serial ten składnia do refleksji i pozwala się wyciszyć, co na mnie osobiście wpływa pozytywnie i pod tym względem mogę go polecić. Myślę, że Katla może się spodobać i to bardzo, jeśli tylko otworzy się umysł.