Można to napisać krótko: piękne zdjęcia, niezły klimat, dobre aktorstwo i reżyseria także. Ale...

Czy ktoś zauważył, że cały pomysł jest zmałpowany ze Stanisława Lema? Idea nagłego pojawiania się ludzi, których nie ma prawa gdzieś być, a którzy są odzwierciedleniem pragnień czy lęków innych, to wypisz wymaluj... fabuła powieści "Solaris". U Lema istoty materializował ocean, który był de facto jednym wielkim organizmem i odczytywał ludzkie myśli, tu - robi to wulkan, a w zasadzie meteoryt, o nadzwyczajnych właściwościach ukryty pod lodowcem blisko wulkanu.

Ale zasada jest ta sama - ludzie, którzy zmarli albo odeszli nawiedzają zdumionych żywych, a konfrontacja ta jest okazją nie tylko do wspomnień, ale też do rachunku sumienia, weryfikacji przyjętych postaw, które ci żywi stosują często jako formę obrony. Sensem genialności pomysłu Lema jest postawienie człowieka twarzą w twarz ze swoim alter ego, które personifikuje jego głęboko skrywane uczucia, zarówno te, których się boi, czy wstydzi jak i te, których w głębi duszy pragnie. Konfrontacja taka jest z reguły możliwa tylko poprzez obszerną wycieczkę w głąb własnej psychiki. Tutaj psychika wydobyta jest na światło dzienne w sposób namacalny zmuszają do weryfikacji wszystkiego z czym nauczyliśmy się żyć. Sumienie przybiera ludzki kształt i puka do drzwi, a potem każe nam się zmierzyć z własnym złem, pochopnością, głupotą, czy naskórkowością przekonań.

Można by tak pisać dalej i nikt nie wiedziałby czy to opis "Solaris" czy "Katli". Miejsce akcji, czy jest nim obca planeta, czy też odcięta od świata wioska i baza w zasięgu działania wulkanu - nawiasem mówiąc poprzez pokrycie wszechobecnym pyłem i niedostępny krajobraz przypominająca pozaziemski świat - to tylko kostium, w którym tak naprawdę dzieje się to samo.

Są tu zbyt wielkie podobieństwa, aby mogły być tylko przypadkiem, to wręcz identyczność w samej istocie rzeczy. Zbieżność jest tak duża, że... nie chcę pisać plagiat, ale przejść nad tym do porządku dziennego chyba nie można.

Tak się nie robi, panie Kormakur.
Pisze się chociaż: na motywach powieści Stanisława Lema, albo coś w tym rodzaju.
A pan - nic.

Tak się nie robi.

Za nieuczciwość: 3 gwiazdki.