W Soprano postać psychologa była absolutnie nieprzemyślana- połowa jej wypowiedzi to podręcznikowe "don't u ever do that" ale zobacz, na to nie zwróciłeś zapewne uwagi - mnie to zabiło cały smak tego serialu.

Ja z kolei nie widziałam w Kingsach tego typu absurdów, bo bardziej zachwycił mnie metaforyczny aspekt tej produkcji. Nawiązania do Biblii są fantastyczne! Mnie się dobrze to oglądało, postaci wyraziste, fabuła nie do końca przewidywalna...

Było to coś z pewnością na tyle fajnego, że mogło potrwać chociaż o sezon dłużej...

Mogło potrwac dłużej, ale widocznie nie każdy był w stanie dostrzec, a tym bardziej docenić tych "fantastycznych" metafor i "wyrazistych" postaci.

Jak zobaczyłem jak przedtstawiono te pseudo armie i ich starcia w serialu to mi ręce opadły - o czym już wcześniej pisałem. Do tego "nie do końca przewidywalna fabuła" z odgrzewanym motywem córki króla itd.

Nic ciekawego, a tym bardziej godnego uwagi.

Żeby było ciekawiej, to produkcja dostała od krytyków dobre oceny. Gorzej było z oglądalnością. Ale to nie pierwszy raz, kiedy publiczna telewizja bierze się za takie rzeczy.

Ian McShane jest wielki. Szkoda, że choćby ze względu na niego produkcja się nie powiodła. Podejrzewam, że była całkiem kosztowna. Zwłaszcza pensje dla aktorów.

Na marginesie: NBC nie dało szans serialowi, skoro emitowano go w sobotę. Boomtown, Medium, Southland... pewnie pominąłem jeszcze kilka produkcji, które dlatego, że "zbyt ambitne" zostały wycięte z ramówki.

emmm, medium w sumie bylo 5 sezonow albo wiecej. wiec jakie zdjecie z ramowki.... natomiast porazka bylo nie nakrecenie 4 sezonu deadwood, jednego z najlepszych, jesli nie najlepszego serialu ostatniej dekady...

Kings to dramat polityczny cała ta wojna to tylko tło dla wontków walki o władze .... po prostu nie załapałes tego klimatu

Mantra:
Co do Dr Melfi to podejrzewam, że celowo pokazano ją jako przeciętnego, podręcznikowego psychologa, który oparł się na freudowskim stereotypie pasującym do Włochów, a 80% jej pracy polega na zadawaniu pytania, które najlepiej obnaża, że "zawód" psychologa to zwykłe oszustwo: "How do you feel about it?" - pacjent fanzoli przez te 45 minut, a "psycholog" tylko kiwa głową i zdziera kasę od amerykańskich frajerów.

Nie, w Soprano posłużono się stereotypem. Psycholog nie równa się psychoanalityk to dwie różne profesje wbrew pozorom.

Kings chętnie zobaczyłabym jeszcze. Podobnie jak Carnivale czy Deadwood... No i nieśmiertelne Firefly... ,

Raczej śmieszne jest porównywanie seriali telewizji publicznych do seriali telewizji kablowych(płatnych) - nie ta klasa. TV publiczna tworzy programy typu "Taniec z gwiazdami 6", "Mam talent 9" "Idol 12" itp., tak więc "Kings" i tak trzymał poziom, okazało się, że trzymał poziom za wysoko na tego typu publicznośc - serial miał niską oglądalnośc i spadł z anteny.

MI osobiście sie ten serial podobał, może nie na 9 ale na 7/8.

To z założenia nie jest serial o walkach na polu bitwy więc mnie te sceny w ogóle nie obeszły, tak jak zostało to wspomniane bardzo podobały mi się odniesienia do Biblii, metafory i symbole, a Soprano też lubiłam

W tym serialu nie chodziło o przedstawienie scen z pola bitwy, ale, jak słusznie stwierdził mój poprzednik - jest to dramat polityczny i ważniejsza jest tutaj fabuła, intrygi na dworze króla Silasa. Oceniłam ten serial na 9, kierując się również swoimi subiektywnymi odczuciami, bo obiektywnie na to patrząc serial jest na mocne 7/8. Ale tak bardzo mnie wciągnął i tak bardzo czułam się rozżalona, że nie zrobiono kontynuacji... Owszem, momentami denerwowała mnie postać Davida (czemu odnoszę wrażenie, że aktor go odgrywający bez względu na sytuację i odcinek ma taką samą mimikę?), czy córka króla, która też momentami wydawała mi się nijaka, brakowało jej charyzmy, ale może jest to efekt scenariusza i po prostu tego, że nie mieli oni czego więcej pokazać. W tym wszystkim nie mozna przejść obojętnie wobec aktorstwa Iana McShane'a, Sussany Thompson, czy Sebastiana Stana (którego talent aktorski niezwykle doceniam, ale i jego postać w tym serialu była chyba najbardziej wyrazista, a zarazem w swoich sprzecznościach najbardziej autentyczna, co zostało doprawione aktorskim kunsztem). Podobały mi się odnośniki do biblii, Boga i naszpikowanie symboliką, a zazwyczaj elementy religijne odstraszają mnie w tego typu produkcjach. Fabuła bardzo ciekawa, zwroty akcji nabrały tempa zwłaszcza w końcowych odcinkach (w dużej mierze dzięki niezdecydowaniu postaci Jacka Benjamina!), no i nie mozna powiedzieć, że serial kończy się przewidywalnie, gdyż koniec jest trochę inny niż spodziewa się widz, a poza tym - koniec pozostawia dużo niewiadomych i głód kolejnej serii. Szkoda, że nie doczekał się kontynuacji, bo mogłoby z tego wyjść coś jeszcze lepszego niż pierwszy sezon.