Do granic możliwości, szczególnie jeśli chodzi o pretty privilege. Wszyscy poza Tadano i Najimi traktują ją jak boginię. Jedna chce być jej psem, inna od razu dostaje obsesji na jej punkcie. Wszystko jest maksymalnie cukierkowe do tego stopnia że Komi od razu wybacza typiarze która zrobiła coś bardzo złego (bez spojlerów). Yamai w ogóle sprawia że odechciewa się oglądać. W dodatku napisy, będące bardzo ważną częścią historii, nie zostały przetłumaczone.
ALE
Na koniec dnia ten serial jest skierowany do osób, które mają podobne problemy, co główna bohaterka. Czy pokazywanie im że nie ma się czego bać nie jest właśnie dobrym ruchem? Wysyp komentarzy pod każdą recenzją od ludzi którzy mówią że mają fobię społeczną i utożsamiają się z Komi i to im pomaga, każe sądzić że tak właśnie jest. To jest to, co nie pozwala mi wystawić negatywnej oceny.