Może dlatego że ludzie oglądają durne produkcję amerykańskie, naszpikowane efektami specjalnymi. A tu, pokazana jest bardziej ludzka strona, taka zwyczajna.

Imo sztuczni bohaterowie- mega uproszczeni i schematyczni.
Mnie akurat to irytowało.

No nie wiem właśnie dla mnie lepsze niż ostatni sezony Walking Dead.Tam zniszczyli serial nadmierną brutalnością i flakami .Tutaj niby apokalipsa ale ludzie czasem jeszcze zachowują się ludzko .A nie ze po 3 dniach bez jedzenia chwytają się ludożerstwa

Ocena może nie jakaś wysoka, ale niską bym jej nie nazwał.
No chyba że wcześniej była niższa to zwracam honor. :)

Ocena istotnie poprawiła się od czasu mojego wpisu :). IMO nadal jest niesprawiedliwie zaniżona. Ale fakt, już nie tak drastycznie jak wcześniej ;)

Ten serial ma wyjątkowo zawyżoną ocenę. Scenariusz nie ma sensu. Logiki w postępowaniu głównych bohaterów nie ma, rzeczywistego zagrożenia chorobą na początku nie ma (później jest to nawet śmieszne gdy ... spoiler ... jedna z bohaterek choruje). Wszystkie przeciwności losu to głupota głównych bohaterów w kontrze do większej głupoty wszystkich pozostałych postaci. Jest to zwykła telenowela z oryginalniejszym tłem.

Ja zupełnie nie rozumiem tego zarzutu. Na tym polega życie, że ludzie popełniają błędy, a potem ponoszą ich konsekwencje. W tym zarzucie, że wszyscy bohaterowie mają być idealni i wszystko ma się układać po ich myśli, czuje smak jakiegoś amerykańskiego kina klasy B typu cośtam-men.

Właśnie dlatego ten film się dobrze ogląda, bo bohateorowie podejmują głupie decyzje tak, jak zrobiłoby 95% społeczeństwa. Dopiero w drugim sezonie pojawia się bardziej racjonalny bohater, który sprowadza ich na właściwą drogę i dlatego też widać kontrast między oboma sezonami.

W kinie klasy B wszystko się opiera na właśnie głupocie bohaterów - usłyszałeś odgłos w lesie więc pójdziesz "zbadać" dlaczego ta bestia tak ryczy, koledzy poczekają i jak długo nie wrócisz to wyślą kolejną osobę itd. Czy ludzie popełniają błędy? Jasne. Czy całe życie opiera się na niemal slapstickowych gagach? Tu już mniej prawdopodobne.

Ale dobry film też można zbudować na bazie bohatera, który podejmuje głupie decyzje, a jego motywacje są absurdalne np. Forrest Gump. Według mnie to żadna zasada rozgraniczająca dobry film od złego. Wszystko sprowadza się do tego, czy portretujemy 'zwykłego człowieka' czy profesjonalistę. Jak oglądam film o astronautach, którzy podejmują głupie decyzje i są idiotami, to mam wrażenie filmu klasy B, bo od takich ludzi wymaga się profesjonalizmu. Jak oglądam film, gdzie zwykłych, nieprzygotowanych ludzi, stawia się przed ekstremalną sytuacją, to wręcz oczekuję tego, że totalnie zgłupieją, bo tak zachowują się zwykli ludzie. Wiele jest na to przykładów w historii.

Abstrahując od tego, czy film jest dobry, czy zły, stawianie zarzutu, że ludzie postawieni w ekstremalnej sytuacji, bez czasu na analizę i przemyślenie, podejmują nielogiczne decyzje, jest według mnie nieuprawnione. Właśnie tego należy od nich oczekiwać.

Akurat Forrest Gump nie był głupi - był mało inteligentny. Jego postać jest idealnym przykładem przeczącym twojej opinii: Forrest nie jest inteligentny, ale posługuje się wbudowaną mądrością i pozostaje postacią logiczną. Wszystkie cechy znajdują odzwierciedlenie w jego działaniach i w tym, co mówi, kiedy i jaki ma to wydźwięk. Głupota nie jest wyjaśnieniem dziur w scenariuszu. To podstawa dobrego pisania. W przeciwnym razie jest to wyjaśnienie "bo tak".

No dobrze weźmy inny przykład. Np. film Obcy. Tam bohaterowie co chwila podejmują głupie decyzje, które mają swoje negatywne konsekwencje (fakt, że niektóre z nich okazują się dobrze umotywowane, jak działania Asha). Ale to jest spójne, bo bohaterowie nie są mózgowcami, tylko robolami, więc głupich decyzji od nich oczekujemy. Dlatego daleki jestem od krytyki filmu, bo bohaterowie podejmują głupie decyzje. Jeśli jest to zgodne z ich profilem, to ok., jeśli nie, można to jeszcze od biedy tłumaczyć paniką, gdzie też ludziom zdarza się podejmować głupie decyzje, ale może to być już naciągane.

Akurat tu jest to też idealnie pasujące do tego opisu. Horrory były bardzo kampowe i prawie od zawsze korzystały z klisz. Większość fanów tego typu kina (w tym mnie :)) to nie przeszkadza jeśli jest to w jakiś delikatny sposób uzasadnione - dlatego wiele osób krytykuje bardziej nowe odsłony sagi a mniej stare (robotnicy vs naukowcy). Jest to dość cienka linia. I dlatego np. the Thing jest świetnie napisanym horrorem, ale już większość tzw. horrorów klasy B korzysta tylko z klisz wspomnianych wyżej typu - coś ryczy w lesie pójdę sprawdzić, poczekajcie tu i jak nie wrócę niech kolejna osoba samotnie pójdzie sprawdzić co się stało.

Nie będę się upierał, że może tu nie jest tak głupio, bo już nawet nie-specjalnie pamiętam ten serial. Jestem jednak ciągle przekonany, że nawet w sci-fi czy fantasy zachowywanie logiki świata jest bardzo ważne nawet jeśli ta logika nie ma zastosowania w realnym świecie.

To trochę jak z końcówką Gry o Tron. Wszystko miałoby większy sens gdyby całość nie została skrócona i rozwiązana w kilku odcinkach.

Podobne argumenty można znaleźć w innych gatunkach - np porównanie głupiej komedii z Leslie Nielsenem do "środowych amerykańskich komedii" - głupi humor może być jednocześnie błyskotliwy i mieć sens. Ale to już odległy temat.

Zadziwia mnie ten ogolny mega optymizm wzgledem tego serialu,przeciez to jest tak siermieznie zrobione w kazdzm aspekcie,ze glowa mala.