Jeśli chodzi o kelnerkę, raczej nie ma tu żadnych bliższych relacji, a na pewno nic odwzajemnionego. Don po prostu chciał przywrócić Rachel do życia, kelnerka mu ją przypominała i widząc zapragnął odtworzyć dawną miłość, przeżyć z nią życie, które go ominęło. Ona jednak - zapracowana, zapewne regularnie wykorzystywana w pracy uznała numerek za rekompensatę za wcześniejszy, prawie studolarowy napiwek od Rogera, później już nie chciała Dona widzieć na oczy.

Don na pewno trochę się zmienił po separacji z Megan, z niczym się już nie kryje, opowiada nawet zmodyfikowane opowieści z dzieciństwa przypadkowym kobietom z castingu i w obecności Rogera, wciąż jednak oczywiście nie zaakceptował siebie i nie znalazł szczęścia.

Czyżby Ken miał robić za czarny charakter w finałowych odcinkach? Jeśli tak to pomysł może nie chybiony, ale nietypowy. Motywacja jak najbardziej jest, bo przecież Ken dosłownie poświęcił oko dla firmy, a tak został potraktowany :).

Ogólnie najlepsza scena to zdecydowanie dialog Peggy - Joan w windzie. Idealnie podsumował zmienne relacje tych kobiet na przestrzeni lat, wracając nawet do scen z pierwszego sezonu, gdy Joan radziła Peggy ubierać się bardziej seksownie, pokazując że mimo znają się tak długo, wciąż działają na najniższych instynktach i najprostszych osądach by sobie nawzajem dopiec.

Odcinek był dobry, ale mimo wszystko mnie trochę zawiódł. Nie udało mu się osiągnąć tyle co takie zeszłoroczne "Time Zones", w którym również nie wiele się działo, również pokazywał postacie Peggy i Dona wyizolowane w swoich status quo, popełniające ciągle te same błędy w związkach i skazane na samotność, ale był jakoś bardziej efektywny na poziomie emocjonalnym. Ale piosenka Peggy Lee bardzo przyjemna ;).

scena Joan z Peggy rzeczywiście genialna. choć trochę to przykre, że kobiety które znają się tak długo i teoretycznie znają świat biznesu od podszewki, wiedząc jak ciężki to kawałek chleba dla kobiet, są dla siebie nawzajem wilkami.

podobał mi się wątek z randką Peggy. nie z powodu kolejnego miłosnego tematu, tylko dlatego że pokazał nieco jej zapomnianą stronę - dziewczyny która marzy, potrafi być beztroska, ma czasem głowę w chmurach. jeśli się nie przestraszy być może rzeczywiście nie skończy tak jak Don

A kelnerka przypadkiem nie przypominała mu kochanki z pierwszego sezonu z która spotykał się w jej mieszkaniu (nie chce mi się szukać jak się nazywała) ? Z twarzy całkiem podobna.

Powinni zrobić jakiś przewodnik po jego kochankach, bo nie sposób pamiętać wszystkich.

tak to ona

tak

Widać, że w końcówce domykają wątki z całego sezonu vide Rachel "powracam aby odejść" Menken. Rachel to była super postać kobieca, chyba najciekawsza w całym serialu, razem z nią powrócił na chwilę specyficzny nastrój z pierwszego sezonu.