Czasami potrzebuje relaksującego, ciekawego serialu, przy którym przyjemnie spędzę czas i to w 100% dało mi opisywane anime. Całość można określić jako komediową historię dorastania, z naciskiem na aspekt komedii sytuacyjnej i pomyłek. Zresztą samo tło fabularne to irracjonalne spojrzenie na zaświaty i demony, które poza kilkoma szczegółami nie różnią się znacznie od świata ludzi. Mamy trochę magii, kategorię rang określających silę poszczególnych demonów i ich zdolności oraz co najistotniejsze dla całej historii postać „Demonicznego Króla”, którego tron jest pusty i czeka na kolejnego śmiałka do zostania absolutnym władcą. Świat więc nie bije po oczach oryginalnością, ale spełnia swoją role jako komediowa baza. Głównym bohaterem jest Iruma, 14 letni chłopiec o dość traumatycznej przeszłości, który wbrew sobie zostaje porwany do zaświatów by spełnić prośbę jednego z trójki najpotężniejszych demonów w zaświatach. A tą prośbą jest… zostanie jego wnukiem. Tu właśnie zaczyna się początek serialu, w którym straszliwy demon okazuje się zakręconym staruszkiem, świat nie jest taki demoniczny jak się wydaje a poszczególni koledzy z nowej klasy to mili i pomocni przyjaciele. Samo wprowadzenie w serial przepełniony jest ciekawymi momentami, dużą ilością nienachalnej ekspozycji i wprowadzania w niuanse świata. Im dalej, mamy więcej typowości i szkolnego życia, które, jak to w podobnych serialach, mało ma wspólnego z codzienną rutyną. Co nie zmienia faktu, że kolejno po sobie następujące wątki albo skupiają się na kształtowaniu głównego bohatera albo na rozwijaniu historii przedstawionych zaświatów. Co raz bardziej jako widz, zastanawiamy się czy przybycie Irumy do zaświatów było tylko przypadkiem czy bardzo drobiazgowym planem. Tego może dowiemy się dopiero gdy materiał źródłowy zostanie zakończony ale póki co manga zapowiada się na długą historię. Mimo wydawało by się dość mrocznego tonu, serial jak i materiał oryginalny przeznaczony jest dla dzieci 9 + to zaleta jak i wada produkcji, widz nastawiony jest bowiem na lekką baśniowość i umowność świata co samo w sobie podkreśla komediowość całości. Jeśli jednak szukamy tu czegoś poważniejszego, to możliwie że zawiedziemy się. Nie oznacza, że całkowicie brak tu poważnych, a czasami emocjonalnie trudnych wątków, są one po prostu przykryte aurą komedii. Bohaterowie poboczni stanowią realną wartość produkcji, jasne są momentami karykaturalnie przedstawieni, ale wpisują się w schemat serialu. Dodatkowo dobrze uzupełniają głównego bohatera czy stanowią element humorysty. Spełniają też ważną rolę wspólnego rozwoju klasy Irumy a co istotne podkreślają element sprawczości głównego bohatera, który motywuje ich do zmian na lepsze. Dla mnie najciekawszą i uroczą jednocześnie jest relacja Irumy z Ameri, spełnia ona rolę romantycznej znajomości ale i motywuje głównego bohatera do zmian i poszukiwania swojego miejsca w nowym świecie. Animacja, kreska i kolory są przyjemne dla oka i zwyczajnie dobre, muzycznie jest wystarczająco. Na pewno w 3 sezonie mamy lekki wzrost jakości szczególnie w zakresie graficznym.

Podsumowując anime dobrze spełnia się w roli komediowego relaksu dla dorosłego jak i edukacyjnego rozwoju dla dziecka/nastolatka. Choć fabuła wydaje się irracjonalna, to czujemy, że gdzieś pod spodem, za kurtyną, znajduje się tu głębsze dno co zachęca do oglądania i szukania nawet najdrobniejszych wskazówek. Bardzo lubię serial za momenty warte zapamiętania, w których Iruma staje się prawdziwym głównym bohaterem, jest ich kilka choć oprócz nich są też momenty dla innych głównych postaci, które ukazują, że serial nie jest tylko zwykła komedyjka ale bardzo przemyślanym dziełem (lęki Clary, uczucia Ameri, ambicje Asmodeusza itp.). Polecam i zachęcam do obejrzenia.