Wyrzyg kolorów, słaba praca kamery, chaos wizualny i dzwiekowy, nie musialam nawet zgadywac ze to kolejny twor kogos kto zrobil „The witness” z pierwszego sezonu. Nie rozumiem wysokich ocen, czy ludziom wydaje się że jak zobacza cos poprowadzonego w ten sposob to dotkneli jakiejs wyzszej sztuki? Nagle uwrazliwili sie na artyzm i mistycyzm takich tworow?
Trzeci sezon lecial na leb na szyje od pięknego „Puls własny maszyny”, ale „Jibaro”… nigdy wiecej