Odniosę się tylko do jednego Twojego zarzutu: o prawdopodobieństwo reakcji na zbrodnie po pierwsze społeczeństwa, po drugie syna. Moim zdaniem porównanie do Dextera jest kompletnie nietrafione - z trzech powodów:

1. W Modliszce mamy społeczeństwo żyjące przez kilka miesięcy w cieniu informacji o kolejnych zwłokach, przerażająco zmasakrowanych. Mamy zwykłych ludzi, którzy znajdują te zwłoki w miejscach publicznych. Mamy nasilający się lęk, który sprawia, że ludzie boją się o własne życie, bardziej identyfikują się z ofiarami niż mordercą. Zwłaszcza że dopiero pewnie przy którejś z kolei zbrodni w ogóle udaje się znaleźć jakiś wspólny element w profilu ofiary - i też nie wiadomo, na jakim etapie został on przedstawiony społeczeństwu. Dexter za to to znalezione jednorazowo podwodne wysypisko - i prawie od razu informacja, kim byli zamordowani ludzie. Co oczywiście powoduje zupełnie inne nastawienie.

2. No i sorry, Dexter mordował wyłącznie morderców. Ludzi, którzy wyszli z więzienia, choć nie powinni. Ludzi odpowiedzialnych za zbrodnie, których wcześniej nie rozwikłano - czyli najpierw społeczeństwo boi się morderców na wolności, potem dostaje informację, że nie są oni już zagrożeniem, że ktoś sobie z nimi poradził lepiej niż policja. Skala przestępstw ofiar Modliszki w ogóle nie da się do tego porównać. Przemocowi mężowie, ojcowie znęcający się nad dziećmi - jakkolwiek dużego obrzydzenia we mnie i w społeczeństwie nie budzą, to jednak na ogół nawet po udowodnieniu winy nie trafiają do więzienia. Może tylko ci, którzy wykorzystują swoje dzieci seksualnie. Ale i tak w oczach społeczeństwa nie będą to "gwałciciele i pedofile" - tylko ojcowie molestujący swoje dzieci. Bo jakkolwiek strasznie by to nie brzmiało, społeczeństwu jako całości nie zagrażają, "wyłącznie" swoim rodzinom - więc to jest psychologicznie inny rodzaj nienawiści: podszytej tylko oburzeniem, a nie lękiem, który jest tu kluczowy.

3. Bezimienny mściciel jest w pewnym sensie bardziej pociągający, trochę jak jakiś tajemniczy superbohater. Odkrycie tożsamości odbiera mu zwykle sporo czaru. Część współpracowników Dextera z posterunku też chyba rozgrzeszała Rzeźnika z Zatoki. Myślisz, że nie zmieniliby zdania, gdyby dowiedzieli się, kto nim jest?

A poza wszystkim: w sumie reakcji społeczeństwa sprzed tych 25 (?) lat w ogóle nie mamy okazji śledzić na bieżąco, mamy jako widzowie wyłącznie perspektywę współczesną, i to jeszcze w specyficznych okolicznościach, gdzie naśladowca morduje osoby właściwie niewinne - a część odpowiedzialności za to spada w oczywisty sposób również na Modliszkę.

No i reakcja syna. A jakiejś byś oczekiwała? Stracił matkę, został de facto sierotą, musiał żyć w kłamstwie i w cieniu traumy. Zresztą nawet w przypadku Dextera: jak zareagowała Debra, czy była dumna z brata? Czy byłaby dumna ze swojego męża Rita, gdyby miała okazję się dowiedzieć?

>>Tu mamy kobietę która zamordowała 8 ludzkich śmieci (to nie jest spoiler, dowiadujemy się o tym w ciągu pierwszych 10 min serialu) i z jakiegoś powodu jest ona uznawana za potwora a własny syn nie chce mieć z nią nic do czynienia.<<
Z tego co zrozumiałem, to społeczeństwo nie wiedziało co ofiary miały na sumieniu.Nie byli to ludzie skazani prawomocnym wyrokiem sądu, tylko działający w domowym zaciszu, przy cichej aprobacie ewentualnych świadków/sąsiadów/rodziny, którzy nie chcieli wtrącać się w prywatne sprawy.
Natomiast ocenę czynów matki przez Damiana utrudniały osobiste emocje. Stracił matkę, którą bardzo kochał (z jego punktu widzenia, matka decydując się na morderstwo, porzuciła go), oraz życie jakie prowadził wcześniej (całkowite porzucenie znajomych, rodzinnego domu, przyjaciół, sąsiadów, szkoły itd. a do tego dziadek też zrobił swoje nastawiając go przeciwko matce. To wszystko przesłoniło mu chłodną ocenę motywów.