Może aż tak się nie wzruszałem oglądając ten serial, ale czwarty odcinek z pierwszego sezonu, a zwłaszcza jego ostatnie sceny, to moim zdaniem mocna rzecz. Przypomnę: Prowadzący Willy MacAvoy staje się od kilku dni niezbyt pozytywnym bohaterem doniesień mediów plotkarskich, zwłaszcza w kontekście swoich (co tu dużo mówić - nieudanych) randek. Gdy okazuje się, że za tym atakiem stoi właścicielka stacji, nagle - jak grom z jasnego nieba - pojawia się wiadomość, która na początku 2011 r. wstrząsnęła USA. Otóż członkini Izby Reprezentantów Gabrielle Giffords, na wiecu politycznym, została postrzelona w głowę, a w strzelaninie zginęło sześć innych osób. Większość mediów dała wiarę małej stacji radiowej i przekazała wieść o śmierci Kongresmenki. Natomiast dziennikarze z ekipy MacAvoy'a i Mackenzie MacHale szukają profesjonalnego potwierdzenia. Gdy syn właścicielki, w dosadny i arogancki sposób, próbuje bezpośrednio zaingerować i wymusić powtórzenie za innymi mediami informacji o śmierci Giffords słyszy od (nie przez wszystkich lubianego) członka zespołu coś takiego: "To ludzka istota. Lekarz stwierdza śmierć, a nie wiadomości".
Świetne!
Oglądając tę scenę, naprawdę poczułem ciarki. Żaden tam film szpiegowski, żaden horror, żaden film akcji. Ale ten fragment bardzo mi się spodobał i na długo zapadnie w pamięć.

Dla mnie ten serial to trochę "The Hour ("Czas prawdy") pół wieku później...

Miałem tak samo. To był niesamowicie emocjonalny moment.

Ale jest rodo i dziennikarze bazują na plotkach.