Moim zdaniem mamy tu zobrazowaną postać z dysocjacyjnym zaburzeniem osobowosci, które wytworzyło się na skutek traumatycznego przeżycia (zespół stresu pourazowego), czyli utonięcia siostry bliźniaczki. W rzeczywistości siostry nie istnieją, a to co widzimy na ekranie to zaburzona psychika jednej kobiety, która po stracie siostry zagubiła własną tożsamość, nie mogąc pogodzić się z jej odejściem. Kwestionuje więc siebie, obwinia, momentami już chyba sama nie wie czy to ona utonęła czy ta druga siostra, w końcu były niesamowicie zżyte i identyczne fizycznie. Ostatecznie zdaje się, że dziewczynką, która przeżyła w wodzie jest Beverly. Ta jednak nie może pogodzić się ze śmiercią siostry i mimo prób ułożenia sobie życia, nie odczuwa szczęścia. Decyduje się więc świadomie przyjąć tożsamość Elly, czyli zabić własną osobowość, co obrazuje jedna z ostatnich scen w serialu.

„Zeszłej nocy powiedziałam Elliot. Rozmawiałam z nią w mojej głowie, bo czułam, że powinnam powiedzieć jej o dziecku. Miałm wrażenie, że jest bardzo rozczarowana. Była zła, zawiodłam ją. Czuję, że wszystko zepsułam. Uwierzyłam w szczęście, zdecydowałam się zbudować własne życie, być pełną osobą. Ale tęsknię za nią. Czasami mam wrażenie, że umarła niewłaściwa siostra”.

„Byłyśmy w wodzie, była tam też łodź, pływałyśmy cały dzień, a potem nie mogłam jej znaleźć, albo ona mnie. I od tamtej pory jestem rozdarta, chcę i nie chcę być całością, chcę i nie chcę być połową. Nie poradziłam sobie z tym”.

Tego serialu nie da się intepretować dosłownie. Wiele scen, które widzimy to tylko zobrazowanie psychiki dr Mantle. Scena porodu i ostateczny wybór sióstr w moim odczuciu ukazuje to, co działo się w głowie pani doktor podczas rzeczywistego porodu. W końcu narodziny dziecka to ogromna zmiana w życiu, która tutaj ostatecznie zaszła.