Łoo mamo. Nie sądziłam, że ta drama może mi się spodobać, a jednak! Dobrze, że dałam jej szansę! Soo-Ha absolutnie przeuroczy! Jego mina zbitego kundelka potrafiła skruszyć nawet najtwardsze serce. Hye-Sung to kobieta z charakterem (w końcu! A nie jak w 95% dram słodka idiotka). Pierwszy raz widziałam też w dramie taką chemię miedzy postaciami, że aż iskrzyło! Świetnie zagrali (a to się wcale tak często nie zdarza). Nie sądziłam, że to właśnie Koreańczycy będą wstanie tak pięknie i naturalnie pokazać historię miłosną miedzy młodym chłopakiem i trochę starsza kobietą (a z tego co słyszałam nie są narodem zbyt tolerancyjnym). Muszę przyznać, że sceny z chłopakiem ze szkoły średniej ubranym w mundurek szkolny, który ugania się za kobietą po studiach, która pracuje jako prawniczka były na początku troszkę dziwne. Potem jednak? W życiu nie widziałam w serialu takiego związku, który by naturalniej wyglądał. Koreo - zrobiłaś to dobrze! Brawo! Cieplutko na serduszku się robi po tej dramie. Nie znaczy to jednak, że jest nudno. W tle zagadka kryminalna (a nawet kilka) i dość emocjonujące rozgrywki na sali rozpraw. Na pierwszym planie natomiast pani prawnik, która cholernie broni się przed uczuciem do młodego chłopaka i wspomniany chłopak, który patrzy na nią tak jakby na pochmurnym niebie właśnie wyszło słonce. Ciężko z tym walczyć.
Podobał mi się tez rozwój postaci. To jak oni na siebie na wzajem wpłynęli, jak się zmienili i jak ta miłość ich uleczyła z rożnych traum z przeszłości. Nie wiem czy takie coś byłoby możliwe w prawdziwym życiu ale miło pomyśleć, że może jednak by było? No i te wszystkie wspaniałe sceny! To była piękna przygoda. Kiedyś pewnie jeszcze wrócę do tej dramy. Nie dziwię się też, że Lee Jong-Suk wyrósł na gwiazdę w Korei. Zagrał bezbłędnie. Moim zdaniem to jedna z jego najlepszych dram.