Jak dla mnie, można by z tego zrobić jeden dłuższy film lub krótsze odcinki, spora cześć była jedynie zapychaczem.
Ja rozumiem, w jakiś sposób mogło to tworzyć klimat i dawać czas na przemyślenie tego, co się działo... ale nie działo się właściwie za wiele rzeczy wymagających przemyślenia. Wszystko podano nam na tacy.

Zaczynając, spodziewałam się czegoś wyjątkowego, pierwszy odcinek dawał spore nadzieje.
Ale im dalej, tym mniej ciekawie. Wszystko wszystkim "agentom'' i Pine'owi wychodzi doskonale, nikt go nie podejrzewa poza jedną osobą, która nic z tym nie robi, a wręcz swoim zachowaniem powoduje, że sama zostaje odsunięta.

Momenty, w których usiłowano stworzyć napięcie, zbyt szybko się kończyły. Mam wrażenie, że twórcy nie mieli pojęcia, jak zwiększyć dramatyzm lub rozwinąć niektóre wątki, więc wstawili sporo nieznaczących scen, które dawały nadzieję na jakieś rozwinięcie... po czym zostawały zapomniane.

Ale tyle narzekam, skąd więc taka wysoka ocena?
Przede wszystkim za muzykę, scenografię i aktorów.
Tak, aktorów, nie do końca aktorstwo. Uwielbiam Laurie'go i Hiddleston'a, przyznaję się bez bicia, że to dla nich zaczęłam oglądać.
Ale także postaci kobiece zostały doskonale obsadzone, Jed jest taka, jaka ma być - piękna i elegancka, pani Burr kompletnie nie wygląda na osobę na swoim stanowisku, co jednak o dziwo tylko dodaje jej wiarygodności. Zbyt wiele produkcji przyzwyczaja nas do obrazu agentów o nerwach ze stali i wyglądzie jak z magazynu modowego.

Całokształt oceniam jako przyjemny w odbiorze, ale nie wybitny.
Można było wyciągnąć z tego wiele więcej, niż pokazano.