Temat jako tako przeplatał się w wypowiedziach, ale wątku poświęconego tej dwójce się nie doszukałam. Można zauważyć, że pewna część fanów serialu podzieliła się na dwie grupy: Paweł/Asia vs. Paweł/Sylwia. Oczywiście nie mogę być gorsza i też się do nich zaliczam.
Co do Radeckiego, to z początku za nim nie przepadałam. Tą swoją arogancja irytował mnie bardziej niż wataha wygłodniałych komarów o piątej nad ranem. Później zaczął dowalać się do Aśki, demoralizować Kaszubę... Co daje plus tysiąc do irytowania.
W 6 sezonie, podczas jego wspólnych scen z Sylwią, po jakimś czasie zaczęłam się do niego przekonywać. Wydaje mi się, że przy niej pokazał swoją ludzką stronę. Potrafił żartować, doradzać, pocieszać i oczywiście otwarcie rozmawiać na różne tematy. Można powiedzieć, że WRESZCIE był normalny. A przy Asi... no cóż. Znów zamieniał się w tego starego, aroganckiego, wyjątkowo irytującego amanta. A najlepsze w tym wszystkim jest to, że, z tego, co pamiętam, przy ich pierwszym spotkaniu, Radecki nawet nie zdążył się odezwać, zapytać o imię, sprawdzić, na wszelki wypadek, czy laska nie skrzeczy albo czy nie jest, na przykład, jakimś homoseksualnym pedofilem z zamiłowania... albo chociaż obsesyjną desperatką ze stadem kotów pod łóżkiem. Na wejściu obrał sobie Asię za cel, postanowił ją zdobyć. I niech trąbi wszystkim wokół, jaki to on cholernie zakochany, ale moim zdaniem nie można kogoś kochać, kompletnie nie znając przy tym danej osoby. Ten serial to nie hiszpańska telenowela, chyba, że coś mnie ominęło.
Osobiście jestem za tym, żeby Radecki był ostatecznie z Sylwią, ale jeszcze nie teraz, nie w najbliższym sezonie. Lubię ich docinki, przytyki i riposty. Dodają serialowi pewnego rodzaju humor, ubarwienie i pikanterię. Widziałabym tu pokazanie, na ich przykładzie, jaka cienka granica dzieli przyjaźń i miłość. I mimo, że Sylwia nie chciała wchodzić w przyjaźń damsko-męską, to przecież ciężko określić, kiedy bliski kolega staje się przyjacielem. Później, po paru sezonach, w ich życiu powinno wydarzyć się coś niespodziewanego, co uświadomiłoby ich, jak bardzo im na sobie zależy. Oczywiście nie mogłoby zabraknąć mnóstwa problemów i przeszkód, bez których nie byłoby całego klimatu.
No, ale to tylko moje spekulacje.

Na marginesie, jeśli chodzi o Aśkę... brałabym pod uwagę opcję zrzucenia na nią dwutonowego kartonu, opcjonalnie powinna w końcu zrozumieć, że jedynym facetem którego prawdziwie kochała był Kaszuba i wyprowadzić się z miasta, zacząć od nowa, ewentualnie wstąpić do zakonu. W końcu kogo ona chce oszukać? Gdyby naprawdę zakochała się w Radeckim, nie wahałaby się odejść od Adama, a gdyby kochała Adama, nie latałaby za Radeckim. Ma dziewczyna problem, bo nie kocha ani jednego ani drugiego. Naprawdę jej współczuję, bo w końcu straciła miłość swojego życia... i na moje oko, biedna, przejawia zachowanie osoby z zaburzeniem anankastycznym.

Pozdrawiam ;)